Als ik naar buiten stap blijkt de grijze druilerige middag in het staartje van de winter nog net iets natter te zijn dan ik vermoedde. Ik sjees terug naar binnen op zoek naar een meer waterbestendige jas en handschoenen. Zoals gewoonlijk had ik een half uur voordat de school uitging op de klok gekeken en bedacht dat ik nog zeeën van tijd had, zodat ik nu, -drie minuten voordat de school daadwerkelijk uit gaat- , me nogal moet haasten om op tijd op het plein te staan. Kijken hoe het weer er bij ligt is niet iets wat in zo’n geval op mijn lijstje staat, zodat ik structureel al kletsnat ben voor ik door heb dat het misschien handig was als ik een regenjas had aangetrokken. Eenmaal op school aangekomen weten de leraren altijd zo’n druildag uit te kiezen om eens lekker laat bij de deur te zijn. Bibberend zoek ik een andere moeder om tegen te klagen, niets wat zo lekker een band schept als klagen over het weer. “Hé Taya, jou moest ik toch net hebben, ik wilde het nog even hebben over Luuk en Skylan!”
Continue reading Gender GesprekjeCategory Archives: Overdenking
overdenkingen, filosiferen, gedachten
Kerstgedachten
Het is kerstochtend, negentienachtentachtig, mijn bed boven was leeg. Ik mocht gewoon in de schuur komen, maar was stiekem naar beneden geslopen zonder mijn ouders wakker te maken. Beneden draaide ik aan dat ene lampje in de boom waardoor alle lichtjes aangingen, en zat ik even later met een kopje thee op de bank weg te dromen met kerstliedjes uit mijn oude radio. Nu ja, dat van die thee heb ik er mogelijk later bij bedacht, daar ik ’88 pas negen jaar oud was, en waarschijnlijk nog te jong werd geacht om zelf thee te zetten. (Alhoewel dat misschien juist een reden was om het wél te gaan zetten) Voor mij gaat kerst vooral om de lichtjes, om de donkere dagen leuker te maken, en minder donker. Maar dat gaat niet voor iedereen op.
Continue reading Kerstgedachten
Gendertaal op de dansschool.
Eerder had ik het al over genderneutraaltaal. Taal over gender waar ik over nadacht. Maar soms denkt mijn kind ook na over taal. Of heeft er dan in ieder geval wat over te zeggen.
Skylar zit op dansles. Niet te verwarren met balletdansen overigens. Er is een wezenlijk verschil tussen ballet en het soort dansen wat hij doet. Mijn zoon is een spring in het veld. Een wat onhandige stuiter bal die zelden stil zit, vanalles interessant vind en overal haantje de voorste wil zijn om met zijn mooie blauwe ogen op te kijken naar de leraar en te vertellen hoe zijn dag was. Of dat het gras door zijn nieuwe bril blauw was, en hij een mier op zijn hand had laten lopen en wist je dat je een fidget spinner op je neus kunt laten draaien? Met die zaken in ons achterhoofd leek het ons niet zo’n goed idee als we een sport zouden kiezen waarbij de oefeningen gaan over balans en concentratie. (Mogelijk speelde bij die bestelling mee dat ondergetekende ooit balletles had, en dat daar een juf van de oude stempel bij was, eentje met een rietje, wat je moest helpen rechterop te staan, maar mij vooral trauma’s bezorgde omdat ik niet stil genoeg stond -Goh, van wie zou Sky dat toch hebben?-, maar daar praten we liever niet over.) Bij de plaatselijke dansschool werd er jazzdans gegeven. Daar moest je nog steeds pasjes leren, maar ging het meeste van de les over rondrennen op muziek. Zelfs het pasjes leren werd onder muzikale begeleiding gedaan, waarbij het niet leek uit te maken of je de helft van de tijd de andere kant uit keek, of halverwege de pirouette op je bips neerplofte. De perfecte les voor dus ons kind, waar hij al twee jaar met veel plezier naar te gaat. Continue reading Gendertaal op de dansschool.
Genderneutraaltaal.
Als je kind gendercreatief is gaat er een wereld voor je open. Ineens komen er allerlei zaken voorbij waar je voorheen nooit over had nagedacht. Hoe piemeltjes in badpakken gaan passen bijvoorbeeld, of wat je zegt als de mevrouw in de winkel je zoon aanspreekt met mevrouw. Je gaat je ineens beseffen dat de wereld veel meer in hokjes is ingedeeld dan je voorheen dacht, van roze pagina’s in de Sinterklaasbrochure tot wc’s die thuis wel gewoon voor iedereen zijn. En je gaat anders nadenken over taal. Continue reading Genderneutraaltaal.
Gendergedachten.
Ik wil het eens met u hebben over gedachten. Niet die van uw kind, maar die van u óver uw kind.
Mijn zoon ging voor het eerst naar school in een jurk . Hij had dat de avond ervoor besloten, na een gesprek waarin we het hadden gehad over meningen van anderen en zijn gevoel erover. We hadden, meer bij toeval eigenlijk, die avond gesproken over zijn wens dat iedereen hem aardig vindt en niemand ooit meer iets naars zou zeggen. Over dat dat mogelijk een wat onhaalbare zaak was, en dat hij misschien beter kon focussen op zijn reactie daarop. We bespraken dat je niet kan controleren wat anderen doen, maar wel kunt veranderen wat jij daar mee doet. Hij besloot dat hij een eenhoorn wilde zijn, different but beautiful, en legde de jurk alvast klaar.
Gendernormen zitten diep.
Meisjes houden van roze en jongens vinden blauw een mooie kleur. Toch?
Nou… Eigenlijk is van oorsprong blauw voor meisjes en roze voor jongens. Sterker nog, ook dat was van korte duur, daarvoor waren alle baby’s wit, simpelweg omdat de verf waarmee kleren werden gekleurd vaak gemaakt was van nogal rare en ongezonde stofjes (Arsenicum bijvoorbeeld). Dat wij roze voor meisjes vinden en blauw voor jongetjes is een betrekkelijk recente ontwikkeling.
Afgezien van de kleur zijn er natuurlijk nog meer gendernormen. Jongens zijn ruw, en houden van voetbal. Meisjes zijn rustiger en houden van knutselen. Mannen zijn vaker ambitieus, vrouwen vaker emotioneel. Jongetjes zijn ondernemend, meisjes zijn meegaand. Ook op school wordt er nogal een scheidslijn aangebracht tussen mannelijk en vrouwelijk. In de kring worden de kinderen vaak op sekse ingedeeld. Op de gang in de bouwhoek zie je vooral jongens en in de huishoek kom je vooral meiden tegen. Als je een boekje leest over een danser dan is dat vaak een meisje. *) Continue reading Gendernormen zitten diep.
Misschien word ik wel nooit oma.
(Noot: Ondanks het feit dat ik eigenlijk niet vind dat ik excuses hoef te maken dat ik met een hoofd vol snot en kleine kabouters met hamertjes niet in de buurt van mijn laptop ben gekomen, vind ik toch dat ik hier een uitleg neer moet zetten waarom het hier zo stil was. Dus dit is geen sorry, maar een uitleg. Ik was ziek.)
Ik schreef van de week al hier wat korts over de gedachten die ik had over kleinkinderen. Maar ik merkte dat ik er toch meer over te vertellen heb. In het kort kwam het hier op neer:
Momenteel zijn al mijn kinderen in mindere of meerdere mate anders dan ‘gewone’ kinderen. (Even tussendoor, wat een rotwoord, dat ‘gewoon’. Toch merk ik dat ik het met enige regelmaat gebruik. Om het verschil aan te geven tussen mijn kinderen en de rest van de populatie bijvoorbeeld, of om het verschil te verduidelijken tussen hun gedrag en gedrag wat de samenleving veronderstelt als normaal -nog zo’n rotwoord-. Het is blijkbaar al sprekend makkelijker om een woord als ‘gewoon’ of ‘normaal’ te gebruiken dan daadwerkelijk uit de doeken te doen welke groep je nu eigenlijk bedoeld. Daarbij praat ik snel en veel, en alle woorden die in zich hebben dat je er een hele groep woorden mee kunt bedoelen zijn in dat geval handig. In deze bedoel ik met ‘gewone’ kinderen, het cisgender kind met een heterosexuele voorkeur.) Continue reading Misschien word ik wel nooit oma.
Geluk zit in roze streepjes.
Er moet me iets van het hart.
Ooit zei iemand: ‘Moet je dat wel doen, die meiden kleren en die rokken? Gaat dat niet veel te ver?’
Nu kwam vandaag het nieuwe badpak binnen met de post.
Niet dat vijf euro dingetje waarin we vorige week het zwemmen hadden uitgeprobeerd, -ook leuk en mooi en roze- maar het helemaal zelf door hem gekozen badpak-met-rokje in mooie roze en oranje kleurtjes. Continue reading Geluk zit in roze streepjes.
Overdenkingen uit oktober
Kwam op een website van transvisie, met info van en over gender kinderen.
De gender poli van het VUmc schijnt te adviseren om jonge kinderen niet te veel te stimuleren in hun andere genderrol en geen volledige rolwisseling te doen, het zou kinderen mogelijk te veel vastleggen in hun ontwikkeling. Tachtig procent van de kids die daar komen blikken uiteindelijk helemaal geen transgenders.
Nu heb ik ten eerste nog helemaal niet het gevoel dat hij transgender is, en is Skylar nog steeds een jongetje wat gewoon jurkjes leuk vindt en mag hij dat zijn. Ten tweede hebben wij straks een kast met jongens én meisjeskleding.
Waaruit hij zelf mag kiezen wat hij aan wil.
Maar toch heb ik nu ineens de gedachte: doe ik het wel goed?
Moet ik niet soms wat remmen?
Duw ik hem een bepaalde richting uit omdat ik hem zo schattig vind met My little pony shirts en Elsa rokjes?
Waar was ook al weer de tijd dat het lastigste dilemma wat je had was je herinneren wanneer je de laatste fles had gegeven en wanneer ze naar bed moesten?…
