Tag Archives: Roze vs Blauw

Gender vergissingen

‘Je dochter is wel ondernemend’, zei de dame van de speel-o-theek tegen me bij het aftekenen van de spulletjes. Skylar was op dat moment aan het proberen met zijn nieuwe skates aan op de glijbaan te klimmen, iets wat binnen zeer korte tijd zou resulteren in een mooie glijpartij, maar dat wist hij nu nog niet.

‘Tijd om te vertrekken dames, riemen vastmaken alstublieft’, meldde de buschauffeur van de dinotrein die we afgelopen weekend namen om de T-Rex speurtocht in Leiden te lopen tegen onze jongens, die, brutaal als ze waren, de halve wereld kregen en voorin mochten zitten.

Toen Sky wat jonger was vroegen op straat nog wel eens kinderen ‘Waarom heeft dat jongetje een jurk aan?’ Meestal aan hun moeder, maar soms aan mij, of, bij uitzondering, aan hemzelf. Continue reading Gender vergissingen

Gendernormen zitten diep.

Meisjes houden van roze en jongens vinden blauw een mooie kleur. Toch?

Nou… Eigenlijk is van oorsprong blauw voor meisjes en roze voor jongens. Sterker nog, ook dat was van korte duur, daarvoor waren alle baby’s wit, simpelweg omdat de verf waarmee kleren werden gekleurd vaak gemaakt was van nogal rare  en ongezonde stofjes (Arsenicum bijvoorbeeld). Dat wij roze voor meisjes vinden en blauw voor jongetjes is een betrekkelijk recente ontwikkeling.

Afgezien van de kleur zijn er natuurlijk nog meer gendernormen. Jongens zijn ruw, en houden van voetbal. Meisjes zijn rustiger en houden van knutselen. Mannen zijn vaker ambitieus, vrouwen vaker emotioneel. Jongetjes zijn ondernemend, meisjes zijn meegaand. Ook op school wordt er nogal een scheidslijn aangebracht tussen mannelijk en vrouwelijk. In de kring worden de kinderen vaak op sekse ingedeeld.  Op de gang in de bouwhoek zie je vooral jongens en in de huishoek kom je vooral meiden tegen. Als je een boekje leest over een danser dan is dat vaak een meisje. *) Continue reading Gendernormen zitten diep.

Naar school in meisjeskleren

Waarschuwing: dit is een lang stuk. Ik heb overwogen het op te splitsen, maar dan zouden we meerdere blogs in een dag hebben, en het is bovendien wel één verhaal. Ik beloof hierbij plechtig er geen gewoonte van te maken.

In mijn vorige blog schreef ik hoe we voor Finnley nieuwe kleren kochten.

Nu waren die kleren voor ons als ouders, ook na het kopen, reden voor wat overactief hersenwerk. Niet naar de kinderen toe natuurlijk, daar hebben we het zelden over, maar onze, en dan vooral mijn gedachten denken er op los. Ik wil dat mijn kinderen het gevoel hebben dat ze mogen zijn hoe ze zijn. Waar dan ook. Als er mensen zijn die daar moeite mee hebben, dan gaan we dat aan, en gaan we met die mensen praten. Maar dat moet er niet toe leiden dat jij jij werkelijke zelf onderdrukt. Jij bent hoe je bent, en daarmee basta, mensen leven er maar mee. Iedereen is anders en dat moet je respecteren. Die gedachte wil ik uitdragen naar de kinderen en volgens mij lukt dat aardig. Continue reading Naar school in meisjeskleren

Ook een jurk.

Finnley wil ook een jurk. En een badpak.

Eerst dacht ik nog dat hij waarschijnlijk jaloers was op Skylar. Omdat die had aangegeven meer rokjes aan te willen moesten die wel gekocht worden. -Stel je voor dat je kind zich niet goed in zijn vel voelt zitten omdat ik als ouder geen kleren wilde kopen omdat er nog prima broeken van zijn broer in de kast lagen!- En dan kwam er dat badpak wat recent aangekocht, aangepast en geprobeerd moest worden. Natuurlijk probeer ik dan wel ook iets voor de andere kinderen mee te nemen. Zo kwamen er voor Finn extra onderbroeken en sokken en wat tshirts en broeken en met het badpak mee twee Donald Duck pockets. Met Lyka ben ik maar gewoon gaan winkelen, die is de leeftijd een beetje voorbij dat ik nog iets voor haar mee mag nemen. Continue reading Ook een jurk.

Kleurenpracht

Stelt u zich even het volgende voor:

Roze voeten in een maillot gestoken. Omhooglopend naar wiebelde paarse benen. Daarboven een zwierende roze rok met strik. Zwierende halflange haren, vandaag bijeen gehouden door een regenboogkleurige bloemetjes diadeem. Een enorme glimlach en guitige blauwe ogen.

Dit alles afgemaakt met een grijs-zwart-geel batman tshirt met bijpassende blauwe cape. En niet te vergeten: lichtgevende felrode spiderman schoenen met wieltjes erin.

Kleuren matchen is voor watjes. Mijn zoon is de mode voorbij en bedenkt zijn geheel eigen stijl.

Bereid u maar vast voor, het wordt vast een hit deze zomer 🙂

 

 

Hokjesdenken

Iedereen denkt in hokjes. Zelfs mijn gender creatieve zoon. Sterker nog: vooral mijn gender creatieve zoon. Je zou denken dat juist híj, als jongen in een jurk met glittermaillot, open zou staan voor de verschillen tussen mensen. Maar niets is minder waar. Hier in huis is hij kampioen hokje denken.

Zo was ik ooit getuige van een gesprek tussen hem en vriendinnetje V. Zij wilde de elfenvleugels om bij het verkleden. En een zwaard hebben. “Nee!” verkondigde Skylar. “Zwaarden zijn niet voor meisjes!”

“Echt wel!”, reageerde zij, “Ik ben een zwaardvechtende ninja elf.” Continue reading Hokjesdenken

Best of both worlds

Had ik ook al weer een zoon of een dochter?

Vandaag pyjama dag. Waarin Skylar zorgvuldig een schoen voor de plus inkleurde in roze, paars en zilver. Hij bij zijn naam ‘meisje’ wilde omcirkelen, al de hele middag danst en het lied ‘pietenliefde’ zingt en na lunchtijd met het boek van de kleine zeemeermin op de bank kroop.

Mijn zoon, die in Frozen nachthemd en met blauwe tiara in, nu ruzie maakt met zijn broer omdat hij de taaitaaipop wilde met het jurkje en het meisjeshaar..

Je zou bijna vergeten dat hij gisteren nog als een Ninja door het huis heen rende om een imaginaire slangenslechterik te vangen.