We zijn inmiddels een tijdje onderweg in transgenderland. Ergens na de zomer besloten wij dat mijn zoon een dochter mocht gaan worden. Er kwam een gesprek op school om ook daar als meisje door het leven te kunnen, we gingen het gesprek aan met de scouting en met tante To en oom Piet en voor het grootste deel was de sociale transitie nu compleet. Maar zijn we ook gewend aan het hebben van een dochter? Wat is er eigenlijk gebeurd met de zoon? Laten we daar eens over nadenken. Continue reading Voornaamwoorden in transistie →
Ineens is het bijna tweeduizendachttien. Voor mijn gevoel was het gisteren dat ik voor een afspraak bij het VU zat en me voornam er een stukje over te schrijven. Ergens daarna werd ik geveld door een hele zware griep en gingen we daadwerkelijk echt verhuizen, en nu zit ik op het randje van het nieuwe jaar op de grond voor de deur van de Ikea. (Je zal maar op zaterdag schroefjes en boutjes nodig hebben. Geen handige dag, zoals Youp van ‘t Hek jaren geleden al zei, en dus besloot ik gewoon heel vroeg te komen om me een plekje bij de service balie te garanderen. Omdat wachten van te voren blijkbaar minder erg is dan wachten in de rij bij de balie..) We zijn verhuisd, en spenderen nu onze dagen in een huis vol dozen, rare geluiden (trappen met kasten eronder kraken veel meer!), open deuren voor katten die ineens de hele dag binnen zitten en een keuken waarin alles nog kwijt is (had jij niet de scharen gezien in die ene doos met ‘berging’ erop? Of hebben we dat naar de zolder verscheept?). Jurre is inmiddels vergeten hoe zijn werk eruit ziet, omdat alle dagen gevuld lijken met het bouwen van kasten en het boren van gaten.
Tussen dat alles zouden we bijna vergeten dat er nog andere mensen in het huis rondlopen, mensenkinderen zonder permanente schroevendraaier in hun hand en accuboormachine aan hun riem. Continue reading Kerstmis voorbij. →
Soms moet je het even over heel iets anders hebben. Met genderzaken bezig zijn, nadenken over sociale transities, je brein laten wandelen over gymlokalen en kleedruimtes, het kost allemaal best een hoop energie. Als ouder wil je altijd het beste voor je kind, en wij zijn daarin niet anders. Maar ik ben ook mens, en toevallig eentje met een overactief brein, wat er soms wel bij vaart als ik onthou dat mijn kind ook nog gewoon kind is. We moesten maar eens gaan voor een gender-vrije-dag. Gender is tenslotte niet altijd maar ingewikkeld, lastig en de oorzaak van veel hersenkronkels. Het IS vaak gewoon. Ergens, op de verre achtergronden van ons leven, waarin we verder precies dat doen: leven. Continue reading Kids just wanna have fun →
Eerder had ik het al over genderneutraaltaal. Taal over gender waar ik over nadacht. Maar soms denkt mijn kind ook na over taal. Of heeft er dan in ieder geval wat over te zeggen.
Skylar zit op dansles. Niet te verwarren met balletdansen overigens. Er is een wezenlijk verschil tussen ballet en het soort dansen wat hij doet. Mijn zoon is een spring in het veld. Een wat onhandige stuiter bal die zelden stil zit, vanalles interessant vind en overal haantje de voorste wil zijn om met zijn mooie blauwe ogen op te kijken naar de leraar en te vertellen hoe zijn dag was. Of dat het gras door zijn nieuwe bril blauw was, en hij een mier op zijn hand had laten lopen en wist je dat je een fidget spinner op je neus kunt laten draaien? Met die zaken in ons achterhoofd leek het ons niet zo’n goed idee als we een sport zouden kiezen waarbij de oefeningen gaan over balans en concentratie. (Mogelijk speelde bij die bestelling mee dat ondergetekende ooit balletles had, en dat daar een juf van de oude stempel bij was, eentje met een rietje, wat je moest helpen rechterop te staan, maar mij vooral trauma’s bezorgde omdat ik niet stil genoeg stond -Goh, van wie zou Sky dat toch hebben?-, maar daar praten we liever niet over.) Bij de plaatselijke dansschool werd er jazzdans gegeven. Daar moest je nog steeds pasjes leren, maar ging het meeste van de les over rondrennen op muziek. Zelfs het pasjes leren werd onder muzikale begeleiding gedaan, waarbij het niet leek uit te maken of je de helft van de tijd de andere kant uit keek, of halverwege de pirouette op je bips neerplofte. De perfecte les voor dus ons kind, waar hij al twee jaar met veel plezier naar te gaat. Continue reading Gendertaal op de dansschool. →
De reis van een gezin met een genderkind
