All posts by Taya

Ik ben Taya, moeder van drie geweldige kinderen. Ik blog over ons en onze gender creatieve zoon omdat ik vind dat de wereld wel wat meer informatie over genderkinderen kan gebruiken.

De vruchtbaarheidsdokter

Vandaag hadden we het derde van de belangrijke gesprekken bij het VU. Eerder hadden we de puberteitsmeting en voor de tweede keer diagnostiek gehad. Nu de puberteit officieel begonnen is, hebben we nog een aantal gesprekken. Eentje om te horen wat er uit de diagnostiek kwam, die is volgende week, en eerder eentje met de gynaecoloog, om over vruchtbaarheid en kinderwens te praten bij ons transgender kind.

Transgender en vruchtbaarheid

Ik schreef al in 2019 een stuk over kinderwens, toen Sky vragen ging stellen over seksualiteit en kinderen krijgen, en wat dat potentieel betekent als je transgender bent. Maar nu we (hopelijk) binnenkort gaan starten met de puberteitsremmers is dat gesprek ineens actueler. Die remmers doen namelijk iets met de vruchtbaarheid van je genderkind, en dat is belangrijk om over na te denken. Ook als je kind pas elf jaar is? Ja, juist vóór je aan de remmers gaat beginnen is hier over nadenken nuttig.

Remmen die boel

Eerst even kort: wat doen die puberteitsremmers ook alweer precies?Nou, min of meer precies dat wat de naam al beloofd, puberteit remmers remmen je puberteit, het is een medicijn wat een soort pauzeknop indrukt. Dat is fijn, want dan wordt je transzoon niet (meer) ongesteld en groeien zijn borsten minder, en wordt bij je transgender dochter haar stem niet laag en krijg ze geen baardgroei. Wil je kind later een andere keuze maken en als non-binair of in het oude gender verder? Dan kan je stoppen met de remmers en gaat de puberteit alsnog beginnen. In het nu is er een stopknop, waarin er niets aan het lijf van je kind veranderd waar je kind heel ongelukkig van wordt. Maar dat betekent dus ook een pauzeknop op het rijpen van zaadjes en eitjes. Daarom is het belangrijk om nu alvast na te denken over toekomstige kinderen van je kind, ook al lijkt dat een bizarre vraag op deze leeftijd.

Gesprek met de arts

Aldus was ik op een onzedelijk uur opgestaan om mijn tiener op te halen van logeren bij opa en oma om vervolgens de file in te duiken onderweg naar de gynaecoloog op de genderpoli van het VU. Wonder boven wonder bleek de chocolademelk en cappuccino automaat ook zo vroeg op de ochtend gewoon te functioneren, stel je toch eens voor dat je een gesprek in moet zonder.

De arts kwam meteen ter zake, en vertelde ons dat we het gingen hebben over vruchtbaarheid. Waarom doen we dat nu? Nou, uit onderzoek blijkt dat de meeste*) kinderen die remmers gaan gebruiken daarna ook hormonen gaan gebruiken. Nu kán je, als je wilt, stoppen met de remmers en/of je hormonen**) als je ouder bent, en het mogelijk ietsje makkelijker is om te bepalen of je kinderen wilt. Maar dat stoppen is best moeilijk.

Later pas doen

Als transjongen is het nog wel redelijk te doen, dat vruchtbaarheids verhaal wat uitstellen. Je eicellen worden namelijk al gemaakt bij je geboorte, en zitten daar lekker te zitten, gewoon terwijl je aan de puberteitsremmers zit en ook als je testosteron neemt. Je zou er zelfs voor kunnen kiezen om helemaal niets te doen en je baarmoeder kunnen laten zitten en op een later moment één van de zwangere vaders te zijn die je voorgingen. Maar ook als je dat niets vindt zijn er opties, je eitjes kan je in laten vriezen bijvoorbeeld. Wel moet je daarvoor zestien zijn, omdat eitjes oogsten niet iets is als appels plukken, en het best een zware en vervelende behandeling is.

Sky is een transmeisje, en bij haar is het vruchtbaarheidsverhaal ietsje anders. Zaadjes moeten rijpen, in een zaadbal. Dat gaan ze pas doen als je goed pubert, en dat was nu juist wat we wilden vermijden. Maar het is niet alsof er geen keuzes zijn als je wel graag biologische kinderen wilt. Je kunt namelijk zaadjes laten invriezen. Nu zitten daar wel wat haken en oogjes aan, en dat is nu precies waarom je daar nu al over na moet denken.

Nog niet aan de remmers

Ten eerste moet er zaad zijn om in te vriezen. Daar heb je een zaadbal voor nodig van minimaal 10 ml. (Erm.. Milliliters? Hoe weet je hoeveel je hebt? Lees even de samenvatting van het bezoek aan de kinderarts in mijn vorige blog) Als je jong bent en aan het begin staat van je puberteit dan ben je daar mogelijk nog niet. Als je nu al met remmers begint, en daarna met hormonen verder gaat en wacht tot je ouder en wijzer bent om iets te besluiten over kinderen krijgen, dan moet je op dat moment dus stoppen met al die dingen en wachten tot je zaadjes weer gaan rijpen. Het enige is, ze weten niet precies wanneer dat is. Dat kan na 3 maanden, maar ook pas na 2 jaar, of misschien zelfs nooit. Ook gaat die mooie zaadfabriek dan mogelijk ook andere dingen in je lijf veranderen, zoals die gehate lage stem of je baard geven. Helaas is het niet zo dat de puberteit een draaiboek volgt en braaf in logische stappen je lijf gaat veranderen.

Je kunt ook nu niét met de puberteitsremmers gaan beginnen en wachten tot je bij de 10 ml bent. Dan hoef je nergens mee te stoppen, en dat is mogelijk stukken makkelijker. Of misschien ben je al bij of boven die milliliters en wil je vooral weten: hoe krijg ik die zaadjes in een vriezer?

Zaad naar het vriesvak

Daar zijn grofweg twee methodes voor. De theoretisch makkelijkste weg is het zelf opwekken van een zaadlozing, masturbatie. Zaadjes in een potje, onderweg naar een lab, daar kiezen ze de mooiste eruit, en die gaan in een rietje in een hele, hele, hele koude vriezer. Maar ja, je bent trans, en als de piemel je beste vriend was was je mogelijk dit blog niet aan het lezen, ***) dus mogelijk gruwel je bij het idee van masturberen.

Dan bestaat er ook zoiets als een operatie om zaadjes uit je bal te halen. Daar hoef je, in tegenstellen tot eicellen oogsten, geen medicijnen voor je gebruiken, en ook geen zestien voor te zijn. Ze halen onder narcose een klein beetje zaadbalweefsel weg, en halen daar de zaadjes uit. Wederom gaat dat naar een mooi lab, die zoeken de prachtigste eruit en de boel gaat in de vriezer. De vriezer overigens, die vergoedt niet elke verzekering. Het heeft zin om van te voren te checken welke verzekering wat vergoed.

Geen kind is ook oké

De arts vertelde ons dat je op korte termijn een afspraak kunt maken om zaadjes in te vriezen als je op de 10 ml zit. Het is dus niet zo dat je maar moet wachten en wachten en al helemaal je hele mannelijke puberteit moet hebben doorlopen voordat je zaadjes in kunt vriezen. Zeker invriezen na masturbatie kan heel snel. De operatie variant duurt soms langer, omdat die in een ander ziekenhuis plaatsvind. ****)

Maar voor sommige kinderen is het idee dat ze mogelijk vermannelijken zo naar dat het hele idee van wachten absoluut niet op hun lijstje staat. Dan maar onvruchtbaar, I don’t care. Op zich is het hebben van een biologisch eigen kind ook niet zaligmakend. Ik ken ouders van prachtige adoptiekinderen, wonderschone peuters van donor eicellen en enorme liefde van ouders voor hun pleegkinderen. Er zijn meer wegen naar Rome, en als je helemaal geen kinderen wilt word je wie weet ook gelukkig van een hond.

De toekomst

De aandacht van Sky was al een beetje aan het wegglippen, en de arts had pas een kwartier gepraat. Gelukkig voor ons hadden we wat te friemelen mee, en wisten we een hoop van deze dingen al. Als jij nu ook van het aandachtstekort-type bent, of gewoon heel slecht geslapen hebt die dag: er komt een brief in je dossier, die kan je als je inlogt gewoon lezen, waarin de informatie die de arts gaf nog eens staat. Plus, je bent dit verhaal aan het lezen. De rest van het internet heeft ook een hoop informatie. Over wat je kunt doen met die ingevroren zaadjes en eitjes bijvoorbeeld.

Voor Sky en andere transvrouwen heb je de mogelijkheid tot het krijgen van een baby als je een partner hebt met een baarmoeder, waarbij je het dan ontdooide zaad kunt insemineren of er bijvoorbeeld behandelingen als ICSI op kunt loslaten. Als je een kind wilt maken met iemand die ook ballen heeft is dat ietsje ingewikkelder. Dan moet je ook nog ergens eitjes vandaan halen, en een lieve draagmoeder om de baby te laten groeien. Absoluut niet onmogelijk, maar wel ingewikkelder. Ook omdat de kwaliteit van ingevroren zaadjes, zeker van jonge pubers, soms echt wel minder kan zijn dan die uit de ballen komen van de partner die nog gewoon een piemel heeft.

Als transman kan je dus zoals ik al zei zelf je eigen spruit krijgen als je je baarmoeder nog hebt. Dat kan door te stoppen met de testosteron, of door de eitjes die je mogelijk hebt ingevroren te gebruiken. Als je een partner met een baarmoeder hebt, dan kan die er ook voor kiezen om jou eitje te bevruchten met donorzaad en die baby in diens buik te laten groeien.

Keuzestress

Pff.. wat een hoop informatie! En wat een keuze om te moeten maken als je nog zo jong bent! Wat handig is om te weten is dat je als ouder van een transkind (mede)verantwoordelijk bent voor die keuze als je kind nog minderjarig is. Lees je dus in. Praat met je kind. Luister een podcast. Denk erover na. Sommige kinderen zijn er heel duidelijk over, en soms weet je het even allemaal niet. Vraag nog een gesprek aan met de gynaecoloog als je vragen hebt. Niets is fout.

Onze keuze

Onze dochter is er al heel lang heel duidelijk over. Ze wil géén eigen kinderen. Ze wil geen masturbatie, ze wil geen zaadjes invriezen. Ze wil vooral absoluut niet dat ze nog langer wordt, of dat haar stem gaat zakken. En wij snappen het wel. Ik denk dat het voor haar mogelijk belangrijker is om niet bijna twee meter lang te zijn, om zeker weten niet de lage stem te hebben die bij Finnley ook al zo vroeg zakte, om fysiek zo meisjesachtig als mogelijk te zijn. Dat al die dingen voor haar belangrijker zijn dan het krijgen van biologisch eigen kinderen. Jurre en ik hadden het vaak besproken, en waren tot de conclusie gekomen dat wij het voor haar ook niet wilden.

Kan het zijn dat ze hier in de toekomst anders over denkt. Jazeker. Niemand weet wat de toekomst brengt. Skylanne is 11 jaren jong, en wie weet bestaat er over twintig jaar wel baarmoedertransplantaties of andere dingen waar we nu niet eens van kunnen dromen. Maar voor nu denk ik dat wij voor ons de juiste keuze maken met de informatie van nu.

De cappuccino is op en het gesprek is ten einde. De arts heeft alles gezegd wat die wilde zeggen, en wij hebben alle vragen gesteld die we wilden vragen. Tijd om weer naar huis te gaan. Nu ja, na een allerlaatste beker chocolademelk. Ze heeft twintig hele minuten stil moeten luisteren naar een ingewikkeld gesprek tenslotte.

*) Meer dan 90%, aldus de arts. Ik heb geen onderzoek paraat om dat te staven, maar het klinkt niet onlogisch.

**) Het gebruik van hormonen is mogelijk een blog op zich. In deze is in een notendop belangrijk: als je transjongen bent (met een baarmoeder en eierstokken), dan heb je als je testosteron gebruikt geen remmers meer nodig. Als je transmeisje bent, heb je als je oestrogeen krijgt nog wél remmers nodig, omdat je zolang je je ballen hebt nog wel testosteron blijft maken, en dat spul helaas sterker is in zijn effecten, en zonder de remmers je alsnog mannelijke kenmerken zal krijgen.

***) Let wel, er zijn ook echt wel transvrouwen zonder immense hekel aan hun piemel! Ieder mens is anders, en iedereen kan een andere mate van dysforie bij zijn lijf ervaren. Je lijf ontdekken als je puber bent is niets raars, en mag ook gewoon als je transgender bent, en masturberen is nóoit raar, ook als je uiteindelijk ervoor kiest om een vagina te willen.

****) Dit geldt voor het VUmc. Hoe het in het Radboud of in gent zit weet ik niet. Mogelijk zijn daar de mogelijkheden anders.

Transgender en eetstoornissen

“River heeft een goede week gehad. Hen gaf zelf aan dat elke dag voldoende eten nog niet goed ging, maar dat hen hun er wel beter bij voelde, meer ontspannen.”

Ik lees rapportages voor mijn werk. Dat werk, dat is mensen begeleiden die een eetstoornis hebben. Voorlichting geven over eetstoornissen, trainingen geven, en bij tijd en wijlen bijhouden wat de andere groepen binnen onze stichting zoal uitspoken om te kijken of de werkboeken nog wel up to date zijn. Ergo: rapportages lezen. Vandaag wil ik het eens met jullie hebben over zo’n verslag*), en wat eetstoornissen en trans mensen met elkaar te maken hebben.

Continue reading Transgender en eetstoornissen

Verhuizen met onderbroeken

Ik schreef in januari dat papa Jurre en ik gingen scheiden. Dat uit elkaar gaan duurt even (iets met vrij veel documenten met veel te kleine lettertjes waar je je eerst moet doorploeteren voordat je het kunt indienen), maar in de tussentijd werd er wel naar huizen gekeken voor Jurre. Hoe gaat het nu eigenlijk allemaal in Huize van Delft, en wat heeft verhuizen met onderbroeken te maken?

Continue reading Verhuizen met onderbroeken

Roerige tijden

Hoe begin je een verhaal waarvan je eigenlijk nog niet zo goed weet hoe je beginnen moet? Sterker nog, je weet ook eigenlijk niet zo goed wat je precies vertellen wilt. Welke details er toe moeten doen in je verhaal, en welke niet. En wat is eigenlijk de boodschap, wat wil je overbrengen? Je wilde een blog immers, en dingen wereldkundig maken en mensen dingen meegeven. Is gewoon alleen vertellen dan genoeg, of moet er een duidelijk lijn in zitten, en een boodschap? Dat alles wandelt en stuitert al weken door mijn hoofd, en ondertussen kies ik de makkelijkste weg en schrijf ik maar niets. 

Continue reading Roerige tijden

Representatie in de media

REVIEWS VAN 3 FILMS OVER KLEURIGE KINDEREN

Men bladert op een lange zaterdagnamiddag wat vermoeid door facebook en komt een artikel tegen van Trouw over transmeisje Sasha. Ik had niets beters te doen (Jurre was met de kinderen naar het Oosten des lands voor de eerste KidsLARP *) sinds tijden en ik was in al mijn plannings(on)wijsheid ‘even’ iets gaan halen bij IKEA, waarna ik de rest van de middag op de bank wilde blijven om bij te komen) en besloot te kijken wanneer hij in de bios kwam. Maandag was er een plekje. Ook was er een tijdje terug Transcreen . Mogelijk hebt u er wat van meegekregen dat Finn en ik in een panel over kinderen in de media deelnamen. Op dat filmfestival keek ik met Finn en Sky naar Dragkids en met Lyka naar Alice Junior. Als ik toch aan het pennen ben, kan ik daar mooi ook wat over vertellen.

Continue reading Representatie in de media

Nog meer wachtlijsten in de transgenderzorg

Transgender in the UK

Ik was eigenlijk met een heel ander stuk bezig maar ben even van dat pad afgeweken omdat ik iets kwijt moet. Ik las namelijk vanmorgen dit, een stuk wat gaat over de wachtlijsten in de transgender zorg in Groot Brittannië. Waarom gaat me dat aan? Nou, Lyka, onze oudste, woont op dit moment in Schotland. Iets met een poging doen om ondanks Covid een stage te doen aan de Universiteit van Glasgow en in de zomer af te studeren. Als bijkomende plus is ze eindelijk meer in de buurt bij vriendje Shane, die, naast een prachtige 22 jarige schoonzoon, ook transgender is, en helaas aan den lijven ondervind hoe je de zorg aan transgenders beter níet kunt organiseren.

Continue reading Nog meer wachtlijsten in de transgenderzorg

Wat als je dochter heel lang wordt?

Ofwel, lengte beperking bij transmeisjes

De sneeuw smelt en terwijl ik mijn schoonmoeder hoor vertellen dat het in het weekend misschien wel vijftien graden gaat worden bedenk ik me dat het volgende week voorjaarsvakantie is. Naast: “Yay! Lente!*)” dringt de gedachte aan me op: “Hoe moet ik in hemelsnaam mijn stuiterbal op haar kont houden als ze een hele week vakantie heeft?!” Onze dochter wordt namelijk donderdag aan haar voeten geopereerd, en er werd dringend geadviseerd dat ze op die voetjes de eerste twee weken zo weinig mogelijk gaat staan. Maarre.. hoe komen we zo bij die voetoperatie? En wat heeft dat met gender te maken?

Continue reading Wat als je dochter heel lang wordt?