Hoe begin je een verhaal waarvan je eigenlijk nog niet zo goed weet hoe je beginnen moet? Sterker nog, je weet ook eigenlijk niet zo goed wat je precies vertellen wilt. Welke details er toe moeten doen in je verhaal, en welke niet. En wat is eigenlijk de boodschap, wat wil je overbrengen? Je wilde een blog immers, en dingen wereldkundig maken en mensen dingen meegeven. Is gewoon alleen vertellen dan genoeg, of moet er een duidelijk lijn in zitten, en een boodschap? Dat alles wandelt en stuitert al weken door mijn hoofd, en ondertussen kies ik de makkelijkste weg en schrijf ik maar niets.
Continue reading Roerige tijdenTag Archives: Thuis
Wat als je dochter heel lang wordt?
Ofwel, lengte beperking bij transmeisjes
De sneeuw smelt en terwijl ik mijn schoonmoeder hoor vertellen dat het in het weekend misschien wel vijftien graden gaat worden bedenk ik me dat het volgende week voorjaarsvakantie is. Naast: “Yay! Lente!*)” dringt de gedachte aan me op: “Hoe moet ik in hemelsnaam mijn stuiterbal op haar kont houden als ze een hele week vakantie heeft?!” Onze dochter wordt namelijk donderdag aan haar voeten geopereerd, en er werd dringend geadviseerd dat ze op die voetjes de eerste twee weken zo weinig mogelijk gaat staan. Maarre.. hoe komen we zo bij die voetoperatie? En wat heeft dat met gender te maken?
Continue reading Wat als je dochter heel lang wordt?Hoe is het opvoeden van een genderkind?
Afgelopen weekend plaatste ik een foto van een heerlijk momentje van geluk. Van die kleine dingetjes waar je leven de moeite waard door wordt, en die me, hopelijk (en dankzij facebook herinneringen waarschijnlijk) nog een tijdje bijblijven. Het ging om een foto van mij en Sky terwijl we zitten in haar zandengel. We waren met de kinderen en de hond naar een stukje duin bij Wassenaar. Genoeg zand voor alle jongelingen om vanaf te rollen, bomen om in te klimmen en verstoppertje achter te spelen en als de zon zijn gezicht liet zien kon je bijna geloven dat het eindelijk lente was. Ik heb de neiging naar buiten gaan belangrijk te vinden. Niet in de laatste plaats omdat ik denk dat kinderen, en zeker mijn stuiterige, baat hebben bij buitenlucht. Ineens vraag ik me af: ‘Is dit nu opvoeden?’ Want is het opvoeden van een genderkind dan wel zo anders dan van een ander kind?
Continue reading Hoe is het opvoeden van een genderkind?Scouting, niet voor iedereen?
Begin dit jaar kreeg ik het eindelijk voor elkaar om op te schrijven hoe het ons vergaan was bij onze oude scouting groep. We moesten er weg omdat er daar geen plaats was voor ons genderkind, en daar zaten we nogal mee. Scouting zou een plek moeten zijn voor iedereen immers, of tenminste, dat is wat Scouting Nederland zelf vindt. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder, en vraagt u zich mogelijk af hoe het dan nu met ons gaat en hoe het eigenlijk zit met scouting en onze regenboogkinderen
Continue reading Scouting, niet voor iedereen?Blogje over niets
Soms overvalt het leven je ineens. Dan is er dat moment dat zomaar terwijl je niet keek op je afsloop en ‘kiekeboe!’ roept. Dat kan een heel mooi moment zijn, zoals dat koolmeesje wat heel even op de schutting zat te zingen in de zon, en jij, na zeven jaar nieuwbouwwijk zonder vogels, als uit de hemel gezonden natuurverschijnsel in je hart sloot op een zonnige april ochtend in de lente. Of er is zo’n ellendige sluiper, die, zwart gekleed en op zijn tenen lopend dichterbij komt om ineens vlak voor je te springen en je hart vast te grijpen. Dan heb je ineens de neiging om een blogje over niets bijzonders te pennen. Omdat soms, een stukje niets bijzonders ineens een stukje bijzonder kan worden.
Continue reading Blogje over nietspaastafel met doodnaam
Het is alweer lente. Nu de enorme windvlagen voorbij zijn voelt het dan ook daadwerkelijk wat meer als lente. Ik hou van de winter en zijn kerstlichtjes en schaatsen, maar als het dan zo’n beetje februari is ben ik ook wel weer toe aan het voorjaarsgevoel. Tijd om Jurre naar zolder te sturen om achter het schot de doos met lente versiersels en paasbloemen vandaan te gaan halen. Een beetje eetkamer voelt al gauw vrolijker met een narcis op tafel, wat plastic vlinders in een paastak en een met chocolade eitjes gevuld vilten mandje, toch? De tafel krijgt bij ons wat extra aandacht, en wordt versierd met de crème de la crème van tafelbeddekkingsland: ons kleur-je-eigen-tafelkleed-kleed. *) Dit is een Van Delft traditie die inmiddels al vele jaren meegaat, en de krabbels toont van een kleine Sky tot de verfsels van een Finnley die net had leren netjes schrijven. We krijgen het ding gewoon niet volgekleurd in één voorjaar. Na pasen vouwen we het ding weer op en stoppen het met de plastic bloemen terug in de doos om volgend voorjaar weer te worden uitgepakt. De kinderen hangen nog maar eens een geschilderd ei in de paasboom als Sky ineens zegt: “ Mama.. Ik wil dit tafelkleed niet. Er staat Skylar op!”
Continue reading paastafel met doodnaamTerug van weggeweest
Hallo Oktober. Welkom met je vallende blaadjes, je donkere ochtenden en natuurlijk je Halloween. Nu we na een lange, lange autorit terug zijn van onze vakantie in Scandinavië is het tijd om weer in een normaal ritme te komen. Op tijd opstaan, weer gaan werken, kinderen naar school. Nog even tussendoor met het hele gezin het Norovirus op bezoek krijgen om je schema weer lekker in de war te schoppen, maar nu zijn we dan toch echt weer officieel begonnen. Ik kruip weer achter de laptop en besluit eens te gaan uitweiden over ons reisje. Want is dat eigenlijk nog anders, met een transgender kind op vakantie? Continue reading Terug van weggeweest
Mama, ik ben toch geen jongen?!
Vrijdag gaan we naar de Efteling. We zijn van de winter met bloed zweet en tranen verhuisd, hebben dat huis bewoonbaar gemaakt, hard gewerkt bij school en baas, en ik heb maanden lang geploeterd in revalidatie aan de andere kant van het land, de kinderen in de (overigens zeer capabele) handen van Jurre, oma en de plaatselijke kinderopvang gelaten, en vond dat we daarom wel een cadeautje verdiend hadden. Nu ja, stiekem gaan we eigenlijk elk jaar naar de Efteling, waren we er vorig jaar zelfs twéé dagen, prijkt er op de keukenmuur een levensgroot Efteling kasteel en wordt elke wc bezoeker in ons huis verblijdt met nog meer sprookjes figuren en ander beeldmateriaal uit ons favoriete attractiepark, maar dit jaar vond ik dat we dubbel reden hadden. We spaarden zegels van de plaatselijke supermarkt en vrijdag is de grote dag waarop de kinderen voor het eerst een Negen Pleinen Festijn mee gaan maken, en tot ver na bedtijd in ’s lands mooiste sprookjespark mogen zijn. Continue reading Mama, ik ben toch geen jongen?!
LHBT+ kinderboeken
Van de week had ik een gesprek over gender in de klas, en toen kwam het gesprek op boeken. Het was mij voorheen (toen ik nog dacht twee zonen te hebben en mijn kennis over gender variatie niet heel veel verder ging dan een transgender kennis hebben) namelijk nooit zo opgevallen dat boeken in de kinderkast nogal bol staan van gender stereotypen. Is dat wel wat we (jonge) kinderen willen meegeven? En welke boeken zijn er eigenlijk fijn als he het over LHBT+ onderwerpen wilt hebben? Continue reading LHBT+ kinderboeken
Voornaamwoorden in transistie
We zijn inmiddels een tijdje onderweg in transgenderland. Ergens na de zomer besloten wij dat mijn zoon een dochter mocht gaan worden. Er kwam een gesprek op school om ook daar als meisje door het leven te kunnen, we gingen het gesprek aan met de scouting en met tante To en oom Piet en voor het grootste deel was de sociale transitie nu compleet. Maar zijn we ook gewend aan het hebben van een dochter? Wat is er eigenlijk gebeurd met de zoon? Laten we daar eens over nadenken. Continue reading Voornaamwoorden in transistie