Tag Archives: Ouders

Verhuizen met onderbroeken

Ik schreef in januari dat papa Jurre en ik gingen scheiden. Dat uit elkaar gaan duurt even (iets met vrij veel documenten met veel te kleine lettertjes waar je je eerst moet doorploeteren voordat je het kunt indienen), maar in de tussentijd werd er wel naar huizen gekeken voor Jurre. Hoe gaat het nu eigenlijk allemaal in Huize van Delft, en wat heeft verhuizen met onderbroeken te maken?

Continue reading Verhuizen met onderbroeken

Roerige tijden

Hoe begin je een verhaal waarvan je eigenlijk nog niet zo goed weet hoe je beginnen moet? Sterker nog, je weet ook eigenlijk niet zo goed wat je precies vertellen wilt. Welke details er toe moeten doen in je verhaal, en welke niet. En wat is eigenlijk de boodschap, wat wil je overbrengen? Je wilde een blog immers, en dingen wereldkundig maken en mensen dingen meegeven. Is gewoon alleen vertellen dan genoeg, of moet er een duidelijk lijn in zitten, en een boodschap? Dat alles wandelt en stuitert al weken door mijn hoofd, en ondertussen kies ik de makkelijkste weg en schrijf ik maar niets. 

Continue reading Roerige tijden

Representatie in de media

REVIEWS VAN 3 FILMS OVER KLEURIGE KINDEREN

Men bladert op een lange zaterdagnamiddag wat vermoeid door facebook en komt een artikel tegen van Trouw over transmeisje Sasha. Ik had niets beters te doen (Jurre was met de kinderen naar het Oosten des lands voor de eerste KidsLARP *) sinds tijden en ik was in al mijn plannings(on)wijsheid ‘even’ iets gaan halen bij IKEA, waarna ik de rest van de middag op de bank wilde blijven om bij te komen) en besloot te kijken wanneer hij in de bios kwam. Maandag was er een plekje. Ook was er een tijdje terug Transcreen . Mogelijk hebt u er wat van meegekregen dat Finn en ik in een panel over kinderen in de media deelnamen. Op dat filmfestival keek ik met Finn en Sky naar Dragkids en met Lyka naar Alice Junior. Als ik toch aan het pennen ben, kan ik daar mooi ook wat over vertellen.

Continue reading Representatie in de media

Transgender tijdens de corona crisis

We zitten nu een tijdje met zijn allen huis in deze intelligente lockdown. We werken en scholieren thuis, houden braaf afstand, wassen onze handen en wandelen met onze honden niet meer massaal in natuurgebieden. We leven als land mee met de mensen in de zorg, en proberen te genieten van de zon die de Goden dan tenminste nog onze kant hebben weten te krijgen. Naast alle ellende rondom besmetting met het Corona virus en volle ziekenhuizen en whatnot spelen zich ook allerlei andere ellendes zich af. Zo is alle niet-urgente zorg uitgesteld. Dat heeft gevolgen voor veel transgender personen. Ook zitten we al best een tijdje met zijn allen thuis, heerlijk op elkaars lip. Dat moet haast wel een recept zijn voor veel ellende toch?

Continue reading Transgender tijdens de corona crisis

Regenboogkind naar de middelbare school

Ondanks Covid-19 maken we gewoon een blog. Want ik was begonnen immers, en feitelijk bijna klaar. Ook al is “naar school” momenteel niet perse actueel te noemen, u krijgt het toch van me.

Op 10 januari 2017 had ik de knoop door gehakt. Ik ging een blog beginnen en een boek schrijven. Toen was mijn grootste vraag het vinden van de juiste namen voor onze pseudoniemen. Jurre was druk met het vinden van voldoende online veilgheid, zodat de potentiele toekomstige werkgevers van onze, toen nog bijzonder niet aan het werk zijnde kinderen, niet meteen bij de eerste google poging een blog zouden vinden waarop staat hoe regenboog gekleurd ze zijn, en ze konden kiezen om dat zelf (of nooit) te vertellen. Mijn taak als namenkiezer nam ik veel serieuzer. Dat werk, daar moest je minstens dertien voor zijn. Sky was vijf en een half. DERtien.. daar konden we ons niet eens een voorstelling van maken. Net als de middelbare school leek dat iets waar we nog lang niet aan toe zouden zijn.

Continue reading Regenboogkind naar de middelbare school

Boeken over transgender kinderen

Recensie door Taya (en een beetje door Finn)

Nog steeds ben ik zelf bezig aan mijn boek over jongens en jurken. Het gaat, vanwege het een en ander en daarbij wat irritante virsusjes wat minder vlot dan verwacht, en dus dacht ik het maar eens over andere boeken te gaan hebben. Want ik weet niet hoe het met jullie zit, maar als ik me een beetje ziek voel, ga ik vaak lezen. Zo las ik Mijn broer heet Jessica, een boek over een transgender meisje, geschreven voor pubers. Maar, een recensie over een enkel boek vond ik wat magertjes, en dus neem ik ook Treiterkoppen, kangoeroes en geheimen mee, een boek over van alles, waaronder een transjongen, geschreven voor de oudere klassen van de basisschool. En het boekje Stefan en Katie, een schattig klein boekje over genderkinderen, gericht op de jongsten onder ons. Voor elke leeftijd wat wils in dit blog.

Continue reading Boeken over transgender kinderen

Transgender en kinderwens

Soms heb je even niets te doen, en struin je je kamer af op zoek naar nuttige bezigheden. Zo had Sky afgelopen vakantie een boek herontdekt. 101 kindervragen over seks, in het boek “Dus jij en mama hebben het gedaan”. Een mooi boek met een hoop van het soort vragen die kinderen zouden  kunnen bedenken over seks en babies krijgen. Maar onze Sky is dus transgender, waarbij sexualiteit en babies krijgen op zijn zachts gezegd niet vanzelfsprekend en zeker niet perse gemakkelijk is. Iets waar ik al eerder wat gedachten over had. Maar Sky dus ook, en dus kochten we vorig jaar een boekje.

Continue reading Transgender en kinderwens

Tot aan de maan en terug

Ik heb een hekel aan haast.  Omdat ik wel hou van op tijd komen is onze oplossing voor een rustig ochtendritueel dat we heel vroeg opstaan. Na de wekker om kwart over zes gaan we dan eerst knuffelen in het grote bed en is er daarna alle tijd om langzaam richting het ontbijt te druppelen. Een half uurtje eerder opstaan om dan de rode maan te gaan bekijken vanuit ons zolderraam leek dan ook niet al te veel moeite op deze koude maandagochtend. De bloedmaan is een maansverduistering die in een hoop oude verhalen figureert, en terwijl ik Jurre zover kreeg om het statief van mijn camera te gaan bevrijden uit ons bevroren schuurtje mijmerde ik wat over de maan en de liefde.

Continue reading Tot aan de maan en terug

Grote Genderkinderen

Ruim tien jaar geleden werd ik door een vriend uitgenodigd bij zijn open haard. Kleine pyromaan als ik was kon ik geen weerstand bieden aan zijn warme vlammen en een paar jaar later kibbelden we in ons nieuwe huis over de naam die onze ongeboren zoon moest krijgen. “Bradley, lijkt je dat niet wat?” opperde Jurre, wat ik afschuwelijk vond. Bijna zo verschrikkelijk als de Adrianus en Nicolaas waar Lyka mee kwam aanzetten, en het was eigenlijk best een wonder dat we het nog voor zijn geboorte eens werden over de naam die Finnley moest gaan krijgen. Onze zoon was gezond en groeide als kool. We besloten tot een derde spruit om ons gezin compleet te maken en ook dat kind was een vrolijk en beweeglijk evenbeeld van het oudere broertje. Sky deed haar naam eer aan en groeide nog sneller dan kool richting de lucht erboven. Misschien had ik niet anders kunnen verwachten, getrouwd als ik was met een man van bijna twee meter. Het hebben van een zoon van rond die lengte had ik dus in kunnen calculeren, zou je denken. Maar ja.. nu bleek die zoon een dochter te zijn, die mogelijk helemaal niet zo’n behoefte heeft om met haar kop in de wolken te lopen… Continue reading Grote Genderkinderen

Terug van weggeweest

Hallo Oktober.  Welkom met je vallende blaadjes, je donkere ochtenden en natuurlijk je Halloween.  Nu we na een lange, lange autorit terug zijn van onze vakantie in Scandinavië is het tijd om weer in een normaal ritme te komen. Op tijd opstaan, weer gaan werken, kinderen naar school. Nog even tussendoor met het hele gezin het Norovirus op bezoek krijgen om je schema weer lekker in de war te schoppen, maar nu zijn we dan toch echt weer officieel begonnen. Ik kruip weer achter de laptop en besluit eens te gaan uitweiden over ons reisje. Want is dat eigenlijk nog anders, met een transgender kind op vakantie? Continue reading Terug van weggeweest