Soms heb je even niets te doen, en struin je je kamer af op zoek naar nuttige bezigheden. Zo had Sky afgelopen vakantie een boek herontdekt. 101 kindervragen over seks, in het boek “Dus jij en mama hebben het gedaan”. Een mooi boek met een hoop van het soort vragen die kinderen zouden  kunnen bedenken over seks en babies krijgen. Maar onze Sky is dus transgender, waarbij sexualiteit en babies krijgen op zijn zachts gezegd niet vanzelfsprekend en zeker niet perse gemakkelijk is. Iets waar ik al eerder wat gedachten over had. Maar Sky dus ook, en dus kochten we vorig jaar een boekje.

Seksualiteit bespreekbaar houden

Het idee was dat we met zo’n boekje met veel plaatjes seksualiteit lekker bespreekbaar konden houden. Nou, ik kan wel zeggen, dat is gelukt. Ze heeft de halve vakantie met het boek op de bank gezeten, hardop voorlezend wat ze tegenkwam. “Mam! Wist jij dat een zaadje ieniemieniemini is! En dat er wel 400 miljoen zitten in wit spul wat uit een piemel komt! Had papa ook dat spul uit zijn piemel toen jullie gingen sexen?”

Ik ben gelukkig helemaal open over seks en seksualiteit. Daarom had ik ook dat boek gekocht. Omdat ik vind dat kinderen het over dit soort zaken moeten hebben en het niet in een soort verdomhoekje moet zitten waar je nooit over praat. (of wat je dan van wc deuren op school moet vernemen, of werkt dat tegenwoordig niet meer zo) Praten bevorderd immers de normaalheid van zaken, en maakt dat je een open gesprek kunt voeren over wat je fijn vind en wat niet en hoe je op je eigen en andermans grenzen kunt passen.

Helaas voor mij blijft mijn gevoel wat achter bij die rationele beslissing, waardoor ik praten over seks stiekem eigenlijk heel vervelend vind, (Wat het boekje blijkt te hebben voorzien trouwens 27. Waarom krijg je zo’n vreemd gevoel als je aan seks denkt? en 95. Waarom wordt je verlegen als je iemand bloot ziet?) maar goed, wij wilden kinderen, ik wilde daar een opvoeding bij, en dus moet je je dan ietwat buiten je comfort zone begeven. *)

Transgender en kinderwens

Dus beantwoord ik zonder al te veel blikken en blozen alle vragen, en werp een vage blik in het boek als mijn dochter uitroept “Kijk! Een poes op een vagina!” Ik sta net thee in te schenken (Nee hoor, helemaal niet om even wat anders te doen te hebben dat geconfronteerd te worden met plaatjes van naakte mensen in een boek… uche.. uche..) als Skylanne zegt: “Mam, wist jij dat een man wel miljoenen zaadjes heeft! Dus dan heeft A. er meer dan genoeg zodat we samen een kindje kunnen maken later! Maar mam! Dan komt er bloed uit mijn vagina als de baby geboren wordt! Yuck! Doet dat zeer?”

Erm… we hadden toch al wel eerder met Sky besproken hoe kinderen krijgen werkt? Toch? Dat een vagina krijgen en een baarmoeder hebben twee verschillende dingen zijn… erm.. Jurre??

Babies krijgen is niet vanzelfsprekend

Jurre was naar zijn werk en zich totaal niet bewust van de toekomst die hier door zijn dochter alvast werd vastgelegd.  (Overigens, vriendje A., sinds dit jaar in de klas en helemaal in the picture in Sky’s speelafspraken agenda, heeft mogelijk ook nog niet echt een idee dat er al trouwkaarten worden geschreven in het hoofd van onze dochter.. maar dat terzijde) Aan mij de schone taak om nog eens even wat oude informatie op te rakelen.

“Lieverd, weet je nog dat we een tijdje geleden zeiden dat babies maken als je een transgender meisje bent een beetje anders is? Dat de dokters als je later groot bent een vagina voor je kunnen maken, maar dat we niet weten of er dan ook een baarmoeder aan vast zit?” “Dat is de zak waarin babies groeien in je buik toch? Heb ik die dan niet?” “Mogelijk niet, lieverd, sorry…” Ze kijkt me even aan. “Maar”, zeg ik vlug, “je bent nu acht, en krijgt vast geen babies tot je achtentwintig bent. Dan hebben de dokter nog twintig jaar de tijd om te kijken of ze kunnen bedenken hoe je een transvrouw een baarmoeder kunt geven. Daarbij kan je altijd kindjes adopteren, uit een weeshuis ofzo”**)

Weetjes over transgender en kinderwens

Het is overigens helemaal niet zo dat een transgender persoon geen kinderen kan krijgen.  De mogelijkheid tot babies hangt onder andere af van hoe oud je was toen je in transitie ging en of je man of vrouw bent. Stel je bent transman en je wilt graag biologische kinderen. Dan zou je ervoor kunnen kiezen om eitjes te laten invriezen. Dat houdt wel in dat je vrouwelijke hormonen moet nemen om die eitjes te laten rijpen, en dan dus of niet moet beginnen met je testosteron, of ermee moet stoppen voor een tijdje, iets wat niet elke transman ziet zitten. Dan kan je, als je er voor kiest om je baarmoeder te laten zitten, met die eitjes nog zwanger worden. Andere zwangere transmannen zijn je daarin al voorgegaan

 Als transvrouw zou je zaad kunnen afnemen of een deel van je testes kunnen laten laten invriezen. Dat kan je dan later laten ontdooien en in een mooi rietje meenemen naar een dokter die dat dan kan inbrengen bij je vrouw, vriendin of draagmoeder. ***) Het één en ander is wel nogal afhankelijk van of je een puberteit hebt doorlopen van je biologische geslacht. Zonder puberteit rijpen er namelijk geen zaadjes. Een genderkind wat al jong aangeeft trans te zijn, zijn puberteit uitstelt met puberteitsremmers, en daarna de hormonen van zijn wensgeslacht krijgt kan geen biologische kinderen meer krijgen. Dat maakt dat je als ouders van een genderkind al vrij vroeg moet nadenken over de kinderwens van een kind dat kinderen krijgen zelf nog absoluut niet op de agenda heeft staan. Mijn tip: klim in google, (bijvoorbeeld naar de pagina van transvisie over kinderwens bij transgender personen) bevraag je artsen, ga naar een transgender spreekuur bij een gynaecoloog.

Kinderen krijgen is als Sinterklaas

Terug naar onze dochter. Het duurt even voor het tot haar doordringt dat het niet hebben van een baarmoeder dan ook betekent dat ze geen eigen kinderen gaat baren. “Dat is súper oneerlijk mama!!” roept ze, en werpt zich verdrietig in de kussens. Maar vijf minuten en een dikke knuffel later zit ze alweer met haar neus in het boek.

“Weet je dat babies plassen in je buik? Gatver! Hoe vaak zouden A. en ik moeten sexen voor we een kindje hebben trouwens?”

Ik kijk even op, een beetje verward. Ik heb toch nét uitgelegd dat… “Hoe vaak hebben jullie eigenlijk gesext, mama?” Erm.. “Geen idee liever, een keer of 100? 200?” “Wat?! Meer dan honderd?! Dat gaan A. en ik nóóit doen!”

Kinderen krijgen is blijkbaar ongeveer zoiets als Sinterklaas en de tandenfee. Je wéét dat je moeder het doet, maar als dat geld onder je kussen ligt of je ongeduldig wacht op je cadeautjes in je schoen, dan negeer je die wetenschap gewoon even. Omdat geloven gewoon veel leuker is. Niets mis met een beetje dromen, toch? En wie weet, ze heeft nog twintig jaar, wat de wetenschap in die tijd bereiken kan.

*) Wel bij je eigen grenzen blijven hè! Als je het écht niks vindt mag je dat ook gewoon zeggen. En je kroost dan met boek in de handen naar papa sturen.

**) Een beetje ouder probeert zijn kind voor pijn te behoeden. Afzwakken dus, die narigheid, en er iets positiefs tegenover zetten. Alsof onze kinderen geen recht hebben op hun eigen narigheid… Ik wéét dat, en toch doe ik er net zo goed aan mee.

***) Commercieel draagmoederschap mag niet in Nederland en heeft nogal wat haken en ogen. Om dit niet een heel zakelijk blogje te maken kies ik ervoor om dat, en alle mogelijkheden die er verder nog zijn, zoals adoptie, pleegkinderen, deelkinderen, meer ouder gezinnen en wat je nog meer kan verzinnen, even buiten beschouwing te laten. Er zijn hele mooie sites met meer informatie.