Transgender bij de scouting

Ik wilde het vandaag eens met u over de scouting gaan hebben. De door Baden-Powell opgerichte jeugdorganisatie is namelijk nog best traditioneel in zijn genderrollen. Net als bij flink wat sportverenigingen zijn bij veel scoutinggroepen de groepen na de kleuters allemaal gescheiden op gender. Even in het kort een scouting 101: Bij de scouts heet een groep ‘speltak’. Elke leeftijdsgroep heeft zijn eigen speltak met bijbehorend verhaal en soort activiteiten. De jongsten heten bij ons Bevers (5-7 jaar), de groep erna Welpen (7-11 jaar), dan komen de Scouts (tot 15 jaar), de Explorers (tot 18 jaar) en als laatste de Stam. (tot 22 geloof ik. Als je dan nog niet genoeg hebt van de scouting wordt je maar leiding.)    Continue reading Transgender bij de scouting

Genderpoli van het VUmc (deel 2)

Eindelijk is de dag dan daar: we mogen langs bij de genderpoli van het VUmc. Ondanks dat we haar verteld hebben dat de genderdokter nog helemaal niets gaat doen, en waarschijnlijk alleen maar wil praten en een beetje spelen, heeft Skylanne hier erg naar uit gekeken. (Alhoewel het ‘ik hoef nog niet naar school want ik moet naar een genderdokter in een ziekenhuis ver weg’ het ook goed doet in het je speciaal voelen denk ik.) We brengen Finnley naar school en als hij veilig en wel is afgezet gaan we maar alvast onderweg naar Amsterdam. Je kan de file maar vast voor zijn. Continue reading Genderpoli van het VUmc (deel 2)

Kerstmis voorbij.

Ineens is het bijna tweeduizendachttien. Voor mijn gevoel was het gisteren dat ik voor een afspraak bij het VU zat en me voornam er een stukje over te schrijven. Ergens daarna werd ik geveld door een hele zware griep en gingen we daadwerkelijk echt verhuizen, en nu zit ik op het randje van het nieuwe jaar op de grond voor de deur van de Ikea. (Je zal maar op zaterdag schroefjes en boutjes nodig hebben. Geen handige dag, zoals Youp van ‘t Hek jaren geleden al zei, en dus besloot ik gewoon heel vroeg te komen om me een plekje bij de service balie te garanderen. Omdat wachten van te voren blijkbaar minder erg is dan wachten in de rij bij de balie..) We zijn verhuisd, en spenderen nu onze dagen in een huis vol dozen, rare geluiden (trappen met kasten eronder kraken veel meer!), open deuren voor katten die ineens de hele dag binnen zitten en een keuken waarin alles nog kwijt is (had jij niet de scharen gezien in die ene doos met ‘berging’ erop? Of hebben we dat naar de zolder verscheept?). Jurre is inmiddels vergeten hoe zijn werk eruit ziet, omdat alle dagen gevuld lijken met het bouwen van kasten en het boren van gaten.

Tussen dat alles zouden we bijna vergeten dat er nog andere mensen in het huis rondlopen, mensenkinderen zonder permanente schroevendraaier in hun hand en accuboormachine aan hun riem. Continue reading Kerstmis voorbij.