Tag Archives: Media

alles over gender in de media

De wereld diversiteit bijbrengen

Gisteren scrolled ik lusteloos door mijn uitzending gemist app. “Het is hip om conservatief te zijn”, las ik bij VPRO’s Tegenlicht, dat een programma maaktte over jongeren die verlangen naar een simpele samenleving waarin de regels duidelijk zijn. Vastigheid en geborgenheid, daar zijn ze naar op zoek. Terug naar de gezelligheid van het gezin en de waarden van je ouders. Het ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ principe. Maar, zo bedenk ik me, terwijl ik kijk naar onderzoekers, het jongste SGP gemeenteraadslid en discussies over de positieve punten van Thierry Baudet, wat nou als je buiten dat ‘normaal’ valt? Simpele regels lijkt me heerlijk, maar wat doen we dan met die mensen die vluchtten voor oorlog en hier komen schuilen? Telt hun normaal niet mee? En wat doen we dan met de kinderen die geboren worden met een lijf wat buiten ons normal valt, wijzen we dat dan af? Modelleren we een te grote clitoris naar onze visie van hoe een vagina er uit zou móeten zien en zeggen we tegen een beetje dragqueen dat die zich vooral moet voegen naar wat de rest ziet als normaal, en vooral niet te opzichtig zichzelf moet gaan lopen zijn? Zou het niet veel logischer zijn als we erkennen dat ‘normaal’ nogal aan tijdgeest onderhevig is, en dat je heel goed kunt leren om dingen die anders zijn dan wat jij altijd als gewoon beschouwde toch als normaal en een natuurlijke variatie van ons mens-zijn te zien. Kortom: moeten we de wereld niet meer diversiteit bijbrengen?

Continue reading De wereld diversiteit bijbrengen

Man met een jurk op het podium

Boys won’t be boys bekeken door Finnley en Taya

Nota bene: als je nog naar de show wilt en immens verrast wilt worden, lees dan niet verder. Als je naar de show gaat en ontroert wil worden op de veel mooiere manier dat de mensen daar dit verhaal kunnen vertellen, maar wel een beetje wilt weten wat er voor je komt te staan en wat wij er van vonden, blader gerust door.

“Wie is dat?” Finn kijkt over mijn schouder mee naar mijn instagram feed waar een foto van een man bovenaan staat in blauwgroene glitterjurk. “Dat is Rikkert. Hij heeft een voorstelling in het theater over de verschillende manieren waarop je man zijn zijn.” “In zijn jurk?” “In zijn jurk. Nu ja, dat denk ik.” “Mam? Mag ik mee? Please? Pretty please?” Ik aarzel. Zou deze voorstelling wel voor kinderen zijn? Mijn zoon is pas elf tenslotte. Aan de andere kant, het zou ook wel gaaf zijn als hij een keer een andere man in een jurk daadwerkelijk tegenkomt. Internet is een groot goed, maar wel erg tweedimensionaal. Ik besluit te mailen, zoek een voorstelling in de buurt uit die niet op een schooldag valt en zo zaten we zaterdag zowaar samen in kantine Walhalla te wachten tot de voorstelling zou beginnen.

Continue reading Man met een jurk op het podium

Transgenders met spijt – deel 2

“Onze transgenderzoon kwam naar ons toe. ‘Mama, ik wil een stoer meisje zijn.’ We legden hem uit dat hij altijd mag kiezen weer een meisje te zijn. Dan gaat hij twijfelen. ’Ik wil geen borsten, en eigenlijk ook gewoon Jantje blijven heten.’ Wij vinden dat alles mag, maar ik heb het er wel moeilijk mee. En volgens mij… Hij ook.”

Zomaar een stukje verhaal van iemand van een website, die verteld over haar jonge transgenderzoon.

Spijt is iets waar we het niet vaak over hebben, zo heb ik het idee. Maar het is wél iets wat aandacht verdiend. Ten eerste omdat transgenders met spijt er, hoewel weinig, natuurlijk wel zijn. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet af en toe wat op tafel zou gooien waar mensen weinig over praten. (Aan tafel zitten met de SGP en het gesprek aangaan over transgender en God lijkt me ook wel wat, nu met niet zo LHBT+ vriendelijke vertaling van de Nashville verklaring , maar ik had nu eenmaal dit stuk eerst beloofd. Dus Kees van de Staaij moet maar even plek houden later in zijn agenda) Ten tweede omdat de angst voor spijt iets is wat veel mensen om transgenders heen dwars kan zitten. En, ten derde, omdat spijt in zijn algemeenheid iets is waar we als mensheid niet graag over praten.

Continue reading Transgenders met spijt – deel 2

Kort intermezzo over een man in een jurk

 

Ik kijk in mijn momenteel wat spaarzame vrije tijd wat televisie. Van de week was dat Uitzending Gemist, een aflevering van Je Zal Het Maar Zijn over travestie. Jeroen, die we ergens in Amsterdam ontzettend mooi zien opleven als hij Marloes mag worden, vertelt dat hij eigenlijk graag vaker met een jurk door het leven zou gaan. Ineens stel ik me Finnley voor. Hoe zou hij later zijn als man?

Continue reading Kort intermezzo over een man in een jurk

Wachtlijsten in de transgenderzorg

 

Vorige week ging het in de media over de wachtlijsten voor transgenderzorg. De wachttijden ware al een tijdje behoorlijk lang, maar nu zouden de wachttijden bij de genderpoli van het VUmc oplopen naar anderhalf jaar voor kinderen en jongeren, en tot wel twee jaar bij volwassenen. Belangenorganisaties voor transgenders, zoals Transvisie en Transgender Netwerk Nederland  trokken aan de bel , iemand uit de lotgenotengroep van ouders van genderkinderen sprak met Hart van Nederland, er werden kamervragen gesteld. Toen ik alle postjes op mijn tijdlijn voorbij zag komen voelde ik me echter vooral een beetje opgelucht. Wat was ik blij dat Sky nog zo jong was en wij al bij het VU begonnen waren! Wij hadden niet zo heel veel last van de wachtlijsten in de transgenderzorg. Maar ik wil er toch wat over kwijt. Continue reading Wachtlijsten in de transgenderzorg

Dag tegen de homofobie en transfobie

 

Afgelopen week was het één van de twee dagen per jaar dat wij de regenboogvlag uithangen. Naast de Coming Out dag in Oktober was het gisteren de Internationele dag tegen homofobie, transfobie en bifobie (IDAHOT). Ik probeer dan mijn steentje bij te dragen om de zichtbaarheid van regenboogmensen te vergroten. We maakten een heleboel (vooral gekke (wat is dat toch, dat zodra je een camera op mijn kinderen richt, er vanzelf scheve grijzen, uitgestoken tongen en rollende ogen komen? Zou het een virus zijn?)) foto’s met de kinderen onder de vlag, spamden twitter en Instagram vol en ik kleurde voor het goede doel zowel mijn ogen als mijn nagels in regenboogkleuren. Continue reading Dag tegen de homofobie en transfobie

Het nut van klagen bij de genderkliniek

Vandaag wil ik even afstappen van de genderboot van ons leven en wat vertellen over fietsen, heuvels en tegenlicht. Ik werd namelijk gisteren gebeld door het VUmc. Waarom werd ik gebeld door het ziekenhuis? Omdat ik het nodig vond om te klagen bij de genderkliniek. Nu ga ik daar zo meteen meer over vertellen, maar wat me vooral opviel is dat de dame aan de telefoon mij meldde dat er maar heel weinig mensen klagen. Dat zette mij aan het denken, en als ik ga denken, dan komen we via een tak, een vliegtuig, een stuiterbal en een theekopje nog wel eens bij een blog uit. Continue reading Het nut van klagen bij de genderkliniek

Gender in transitie

Mag ik even wat kwijt? Er is momenteel een programma op TV over transgenders. Hij is een Zij is elke dinsdag op Nederland 3 en vertelt over de levens van diverse jonge transgenders en wat zij daarin tegenkomen.

In de serie zit Storm. Het is een jongen van 9 die liever een meisje wil zijn. Al vanaf jonge leeftijd roept hij dat hij eigenlijk een meisje is. In een artikel zegt zijn vader dat één van de eerste dingen die hij zei de zin ‘ik ben een meisje’ was. Storm voelt zich een meisje, maar gaat nog naar school als jongetje. De ouders zien dat hij daar ongelukkig van wordt. Hadden ze eerst een blij kind dat door de kamer danstte, nu zat hij in een hoekje ongelukkig te wezen. Ze gaan met Storm naar het genderteam in het ziekenhuis, maar daar vonden de dokters het beter als Storm nog niet in transitie zou gaan. Later lees ik in een artikel dat Storm uiteindelijk wel een sociale transitie doormaakt, en als meisje naar school gaat en nu ‘zij’ genoemd wordt. In de serie zijn we daar nog niet. Continue reading Gender in transitie

Moederhormonen

Het is weekend en je zit aan een normaal zaterdagochtend ontbijt. Finnley vertelt met een mond vol boterham met stroop over zijn nieuwste ipad spel, Skylar smeert de chocopasta tot aan het heft van zijn mes. Jurre wordt wakker met een grote kop koffie en Lyka ligt nog in bed (stel je voor, om acht uur ‘s ochtends al ontbijten!). Ik probeer er vooral voor te zorgen dat de rommel beperkt blijft tot de keukentafel, en dat ergens diep in de kinderhoofdjes het besef blijft hangen dat ze, misschien, eventueel, als ze later groot zijn, toch echt zullen moeten onthouden dat pas praten als je mond leeg is een beter plan is.

Dan komt het gesprek op muziek, en ons muziek streaming abonnement. “Hé Jur, wist je dat K3 een liejde heeft gemaakt over jongens in prinsessenjurken en meisjes als superman?” Zodra mijn zoon het woord ‘K3’ hoort begint hij te stralen. “Wat, waar, wie, mama! Ik wil K3 luisteren!” Continue reading Moederhormonen