Category Archives: Om ons heen

de omgeving om ons heen en hun reacties

Dag tegen de homofobie en transfobie

 

Afgelopen week was het één van de twee dagen per jaar dat wij de regenboogvlag uithangen. Naast de Coming Out dag in Oktober was het gisteren de Internationele dag tegen homofobie, transfobie en bifobie (IDAHOT). Ik probeer dan mijn steentje bij te dragen om de zichtbaarheid van regenboogmensen te vergroten. We maakten een heleboel (vooral gekke (wat is dat toch, dat zodra je een camera op mijn kinderen richt, er vanzelf scheve grijzen, uitgestoken tongen en rollende ogen komen? Zou het een virus zijn?)) foto’s met de kinderen onder de vlag, spamden twitter en Instagram vol en ik kleurde voor het goede doel zowel mijn ogen als mijn nagels in regenboogkleuren. Continue reading Dag tegen de homofobie en transfobie

Uit de kast komen bij vriendjes.

Het is Halloween vandaag. In het kader van die geweldige feestdag heb ik besloten dat ik u mag vervelen met heel veel griezelfoto’s van mijn prachtige kinderen. Zeker omdat het dit keer over je echte zelf laten zien gaat, iets waar (zeker in Amerika) Halloween bij uitstek voor geschikt is. En omdat ik verkleden gewoon helemaal te gaaf vind natuurlijk 🙂

Ik zie een patroon verschijnen in mijn gesprekken met de kinderen. Als ik een beetje nadenk over het hoe en waarom van dit patroon denk ik dat ik het ‘het drukke ouders’ patroon kan noemen. Of het ‘volle agenda’ patroon. Of, misschien wel passender, het ‘alleen in de auto heb ik even niets aan mijn hoofd’ patroon. Blijkbaar ben ik op andere momenten in ons leven zo druk met mijn leven dat huishouden heet dan zinnen van kinderen me niet opvallen. De opmerkingen die ze maken vallen weg tegen het ruis van alledag, de ruzie om het monopoly poppetje, de vragen om meer snacks en de rivaliteit om wie vandaag de roze beker mag. Continue reading Uit de kast komen bij vriendjes.

Gendermoe – update

Ergens in het voorjaar het ik het hier gehad over mijn gendermoe-zijn. Dat ik nogal eens moe werd van uitleggen, opnieuw uitleggen, rustig ademhalen en maar weer eens uitleggen, hobbels verwijderen en weg effenen. Tussen toen en nu is nogal wat tijd verstreken. De weg tussen ons en de familieleden in kwestie is, weliswaar nog niet volledig geasfalteerd maar al wel redelijk bestraat en goed begaanbaar. Kortom; tijd om daar hier maar eens een update over te schrijven.

Continue reading Gendermoe – update

Gender vergissingen

‘Je dochter is wel ondernemend’, zei de dame van de speel-o-theek tegen me bij het aftekenen van de spulletjes. Skylar was op dat moment aan het proberen met zijn nieuwe skates aan op de glijbaan te klimmen, iets wat binnen zeer korte tijd zou resulteren in een mooie glijpartij, maar dat wist hij nu nog niet.

‘Tijd om te vertrekken dames, riemen vastmaken alstublieft’, meldde de buschauffeur van de dinotrein die we afgelopen weekend namen om de T-Rex speurtocht in Leiden te lopen tegen onze jongens, die, brutaal als ze waren, de halve wereld kregen en voorin mochten zitten.

Toen Sky wat jonger was vroegen op straat nog wel eens kinderen ‘Waarom heeft dat jongetje een jurk aan?’ Meestal aan hun moeder, maar soms aan mij, of, bij uitzondering, aan hemzelf. Continue reading Gender vergissingen

Gendermoe

Er zijn van die dagen…

Dan ben ik helemaal gendermoe. Niet moe van mijn geweldige kinderen, of moe van het principe, maar moe van het gedoe wat het soms opleveren kan. Moe van het feit dat iedereen een mening heeft. Moe omdat naar school gaan in je lievelingskleren niet een vanzelfsprekendheid kan zijn. Moe omdat het op die shovel zitten en de weg effenen voor mijn mannen soms veel meer energie vergt dan ik van te voren had voorzien.

Onlangs hebben een paar belangrijke mensen uit onze omgeving aangegeven dat ze Skylar’s (en sindskort ook Finnley’s) gender creativiteit wat moeilijk vinden. En dan bedoel ik niet het soort moeilijk van ‘het is wat wennen in die jurk’, maar het soort moeilijk waarin men aangeeft dat ze eigenlijk niet willen dat de jongens langs komen in een rok, of enige andere meisjeskleding. Sterker nog, ze vinden eigenlijk dat we totaal mesjogge zijn dat we ze zich laten kleden zoals ze doen. Wij moesten onze kinders maar eens grenzen aanleren. Gendergrenzen, wel te verstaan. Continue reading Gendermoe

Aandacht voor de glitterlamp

Daar zat ik dan met mijn kopje thee en stukje taart. Op de verjaardag van een vriendin. Ik was vroeg, er waren, behalve de jarige job en haar vriend, nog geen mensen die ik kende. Nu houd ik eigenlijk niet zo van onbekenden, al helemaal niet in een groep of in een ander huis. Bovendien ga ik als ik zenuwachtig nogal babbelen.

‘Hey T., wat een leuke lampen heb je daar!’, begon ik, wijzend op de kaarsachtige lampjes die ze bij de televisie has staan. Van kleur veranderend, met ronddraaiende glitters die steeds van boven naar beneden dwarrelden en dan weer terug omhoog gezogen werden. Sky had ze geweldig gevonden. Continue reading Aandacht voor de glitterlamp

Spelen in September

Conversatie tussen een moeder in de speeltuin en mijn kiddies.

Moeder tegen dochter: ‘wacht even tot dat meisje klaar is.’
Skylar: “ik ben geen meisje, ik ben een jongen! Maar ik hou van meisjes dingen.”
Moeder: ‘ja. Dat kan.’
Skylar: “later wil ik een meisje worden. Als ik groot ben.”
Moeder: ‘oké. Dat klinkt leuk’
Finnley: “Jaa! Dat kan! Dan kan je naar het ziekenhuis en dan maken de dokters een meisje van je. Dat kan echt hoor!”
Skylar: “kom, we gaan van de glijbaan.”

Mooi hoe dat de normaalste zaak van de wereld kan zijn. <3