Category Archives: Hokjes

hokjesdenken, vakjes, keurslijf, roze vs. blauw

De wereld diversiteit bijbrengen

Gisteren scrolled ik lusteloos door mijn uitzending gemist app. “Het is hip om conservatief te zijn”, las ik bij VPRO’s Tegenlicht, dat een programma maaktte over jongeren die verlangen naar een simpele samenleving waarin de regels duidelijk zijn. Vastigheid en geborgenheid, daar zijn ze naar op zoek. Terug naar de gezelligheid van het gezin en de waarden van je ouders. Het ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ principe. Maar, zo bedenk ik me, terwijl ik kijk naar onderzoekers, het jongste SGP gemeenteraadslid en discussies over de positieve punten van Thierry Baudet, wat nou als je buiten dat ‘normaal’ valt? Simpele regels lijkt me heerlijk, maar wat doen we dan met die mensen die vluchtten voor oorlog en hier komen schuilen? Telt hun normaal niet mee? En wat doen we dan met de kinderen die geboren worden met een lijf wat buiten ons normal valt, wijzen we dat dan af? Modelleren we een te grote clitoris naar onze visie van hoe een vagina er uit zou móeten zien en zeggen we tegen een beetje dragqueen dat die zich vooral moet voegen naar wat de rest ziet als normaal, en vooral niet te opzichtig zichzelf moet gaan lopen zijn? Zou het niet veel logischer zijn als we erkennen dat ‘normaal’ nogal aan tijdgeest onderhevig is, en dat je heel goed kunt leren om dingen die anders zijn dan wat jij altijd als gewoon beschouwde toch als normaal en een natuurlijke variatie van ons mens-zijn te zien. Kortom: moeten we de wereld niet meer diversiteit bijbrengen?

Continue reading De wereld diversiteit bijbrengen

Man met een jurk op het podium

Boys won’t be boys bekeken door Finnley en Taya

Nota bene: als je nog naar de show wilt en immens verrast wilt worden, lees dan niet verder. Als je naar de show gaat en ontroert wil worden op de veel mooiere manier dat de mensen daar dit verhaal kunnen vertellen, maar wel een beetje wilt weten wat er voor je komt te staan en wat wij er van vonden, blader gerust door.

“Wie is dat?” Finn kijkt over mijn schouder mee naar mijn instagram feed waar een foto van een man bovenaan staat in blauwgroene glitterjurk. “Dat is Rikkert. Hij heeft een voorstelling in het theater over de verschillende manieren waarop je man zijn zijn.” “In zijn jurk?” “In zijn jurk. Nu ja, dat denk ik.” “Mam? Mag ik mee? Please? Pretty please?” Ik aarzel. Zou deze voorstelling wel voor kinderen zijn? Mijn zoon is pas elf tenslotte. Aan de andere kant, het zou ook wel gaaf zijn als hij een keer een andere man in een jurk daadwerkelijk tegenkomt. Internet is een groot goed, maar wel erg tweedimensionaal. Ik besluit te mailen, zoek een voorstelling in de buurt uit die niet op een schooldag valt en zo zaten we zaterdag zowaar samen in kantine Walhalla te wachten tot de voorstelling zou beginnen.

Continue reading Man met een jurk op het podium

Ik ben te druk om een meisje te zijn

Het is september en de tweede schoolweek is net begonnen. Vol enthousiasme stuiteren mijn kinderen door de hersftregen hun nieuwe jaar in. Dat mag ook wel, want na de lamlendige laatste vakantieweek waren we er echt wel aan toe dat de school weer begon. Of nu ja, was ík daar aan toe. Dus nu zitten we in het net-niet ritme wat je hebt als je nog niet helemaal bent ingesteld op om zes uur opstaan, dingen op tijd klaar hebben (of überhaupt in huis hebben…) en waar zijn ook al weer die vermaledijde broodblikken en waarom heb jíj gisteren de vaatwasser niet aangezet?! Heerlijk relaxt altijd, die school die weer begint.

Ik denk terug aan de laatste week van de vakantie, waarin iedereen elkaar in de haren zat en we hink-stap-sprongen over de (overigens wel schone) nog niet opgeruimde was en de stukken tent die klaar lagen om (mogelijk ergens in december) een keer opgeruimd te worden. Om die week een beetje draaglijker te maken speelden we dan af en toe een spelletje samen. *) Middenin een rondje waarin we beslissen of we een roze of blauwe tweeling willen bij levensweg zegt Sky ineens: “Mam, ik ben nog wel een beetje een jongen”

Continue reading Ik ben te druk om een meisje te zijn

Maken we gender té belangrijk?

Ik heb saaie declaratieformulieren in te vullen, en omdat ik dat met liefde uitstel met een kopje Earl Grey op de bank scroll ik wat door mijn ideeen voor blogjes.. Mijn ogen stuiteren langs een stuk over een artikel in de Groene Amsterdammer van een tijdje geleden. “Transtrends” kopt het stuk dat de vraag stelt of transgender zijn een soort trend is of dat mensen nu pas de moed hebben opgevat om iets met hun gevoelens te doen.

Ik las er de zin: ‘Er zou in theorie geen transgender persoon bestaan als er geen genderverdeling was.’*) en mijn gedachten wandelen terug naar vorig jaar toen ik iets las over een derde geslacht in India. Maken we gender te belangrijk? Was het vroeger anders, beter? Of is het ergens anders, beter?

Continue reading Maken we gender té belangrijk?

Hokjesdenken

Iedereen denkt in hokjes. Zelfs mijn gender creatieve zoon. Sterker nog: vooral mijn gender creatieve zoon. Je zou denken dat juist híj, als jongen in een jurk met glittermaillot, open zou staan voor de verschillen tussen mensen. Maar niets is minder waar. Hier in huis is hij kampioen hokje denken.

Zo was ik ooit getuige van een gesprek tussen hem en vriendinnetje V. Zij wilde de elfenvleugels om bij het verkleden. En een zwaard hebben. “Nee!” verkondigde Skylar. “Zwaarden zijn niet voor meisjes!”

“Echt wel!”, reageerde zij, “Ik ben een zwaardvechtende ninja elf.” Continue reading Hokjesdenken