Vanmorgen ging op het onzalige tijdstip van kwart over zes onze wekkerlamp aan en bleek de zon nog nauwelijks op. Het is duidelijk dat de scholen weer zijn begonnen. Ik vis mijn nog op vakantieritme ingestelde kroost uit hun bedden en begin gapend aan het ochtendritueel. Waar had ik ook al weer die brooddozen gelaten…? Terwijl ik in de gymtas nog een shirt vind dat in juli al in de was had gemoeten blijkt dat er niet genoeg melk in huis is om de kinderen van ontbijtpap én van lunchbekers te voorzien. Het is duidelijk dat ik val in de categorie ‘goed voorbereidde ouders’ als het op eerste schooldagen aankomt. Hoe staan mijn kinderen eigenlijk tegenover die eerste dag onderwijs? Continue reading Douchen op school
Tag Archives: Ouders
Mama, ik ben toch geen jongen?!
Vrijdag gaan we naar de Efteling. We zijn van de winter met bloed zweet en tranen verhuisd, hebben dat huis bewoonbaar gemaakt, hard gewerkt bij school en baas, en ik heb maanden lang geploeterd in revalidatie aan de andere kant van het land, de kinderen in de (overigens zeer capabele) handen van Jurre, oma en de plaatselijke kinderopvang gelaten, en vond dat we daarom wel een cadeautje verdiend hadden. Nu ja, stiekem gaan we eigenlijk elk jaar naar de Efteling, waren we er vorig jaar zelfs twéé dagen, prijkt er op de keukenmuur een levensgroot Efteling kasteel en wordt elke wc bezoeker in ons huis verblijdt met nog meer sprookjes figuren en ander beeldmateriaal uit ons favoriete attractiepark, maar dit jaar vond ik dat we dubbel reden hadden. We spaarden zegels van de plaatselijke supermarkt en vrijdag is de grote dag waarop de kinderen voor het eerst een Negen Pleinen Festijn mee gaan maken, en tot ver na bedtijd in ’s lands mooiste sprookjespark mogen zijn. Continue reading Mama, ik ben toch geen jongen?!
Zelfmoord bij transgenders
Ik wil vandaag, in de warme zomerzon, eens een heftig onderwerp aansnijden. Het is namelijk zo dat ik het heel druk heb de laatste tijd. En als ik het heel druk heb kijk ik ‘s avonds boven in bed graag een beetje tv. Nu ja, tv.. het live televisie kijken is niet meer helemaal van deze tijd. Tegenwoordig kijken wij online. Met uitzending gemist en pauzeknoppen op de decoder kijk ik zelden nog iets op het moment dat het daadwerkelijk wordt uitgezonden. Zo keek ik van het voorjaar Dreamschool , een programma waarin jongeren die vastlopen op het reguliere onderwijs worden geholpen hun leven weer op de rit te krijgen. In het huidge seizoen van Dreamschool zit Jade, en die had het op een dag over zelfmoordgedachten.
Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc
Dinsdag hadden we onze laatste afspraak van het diagnostisch traject bij het VUmc. Dit adviesgesprek bij de genderpoli was bedoeld om ons te vertellen wat ze gezien hebben bij Skylanne in de afgelopen maanden en wat hun adviezen zijn voor de toekomst. Het was op het heerlijke tijdstip van 9 uur ’s morgens gepland, zodat we om 7 uur al in de auto zaten ondanks eventuele files toch op tijd te zijn. Continue reading Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc
Loslaten bij de genderpoli
Jurre kwam toch nog ietwat vermoeid terug van de genderpoli gisteren. Het is vakantie en ik had een ochtend kindvrij achter mijn knutseltafel, waar ik zou beginnen aan de verjaarskaart die ik elk jaar in elkaar zet voor onze kinderen. Zodoende was mijn man met beide kinders naar Amsterdam getogen. Sky zou wat testen gaan doen om haar binnenste bloot te leggen en Finn zou wat tijd met papa hebben. Nadat Skylanne mee was genomen een kamertje in had hij wat lijsten in zijn handen gedrukt gekregen. Of hij die even wilde invullen, voor het einde van het onderzoek klaar graag. Nu ben ik een ontzettend geëmancipeerde vrouw, en dus heb ik de broek aan in huis als het op het invullen van lijsten over onze kroost aankomt. (Mogelijk heeft het feit dat ik, door onze iets minder geëmancipeerde rolverdeling als het op werken aankomt, het meeste thuis ben bij die kroost er ook iets mee te maken, evenals mijn neiging tot overal controle over willen houden, wat mogelijk af en toe ietwat ongezonde trekjes kan vertonen*), maar dat laten we nu even buiten beschouwing.) Continue reading Loslaten bij de genderpoli
Transgender met gescheiden ouders
Enige tijd geleden sprak ik een kennis van een kennis. Hij kent iemand met een zoontje dat meisjesdingen leuk vindt en wat met zichzelf in de knoop zit. Mogelijk hadden ze een genderkind. Ze hadden het kind aangemeld bij het genderteam om te kijken wat die voor hen zouden kunnen doen. Dat bleek nog best een gedoe om het allemaal geregeld te krijgen, omdat het mannetje woonde bij moeder en haar nieuwe vriend, en vader ook bij de behandeling moest zijn. Sterker nog, zo zei de kennis, wist je dat 28% van de gescheiden ouders niet tekent voor de behandeling omdat ze er samen niet uitkomen? Continue reading Transgender met gescheiden ouders
Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc
Een tijdje terug schreef ik over ons eerste gesprek bij de genderpoli. Na die intake bij het Vumc gingen we met een informatiepakket weer naar huis. Er kwam wat wachtweken. Tegen de tijd dat ik me af ging vragen of ze ons vergeten waren kreeg ik een SMS. “Hierbij herinneren wij u aan uw afspraak bij de Genderpoli van het Vumc. Morgenochtend om half tien.” W00t! Morgen?! De brief was, ondanks alle verhuis telefoontjes en nieuw adres emails waarschijnlijk alsnog op ons oude adres binnen gekomen. We regelen in allerijl iets voor Finnley en tuffen in alle vroegte richting Amsterdam
Continue reading Diagostiek bij de genderpoli van het VUmc
Transgender bij de scouting
Ik wilde het vandaag eens met u over de scouting gaan hebben. De door Baden-Powell opgerichte jeugdorganisatie is namelijk nog best traditioneel in zijn genderrollen. Net als bij flink wat sportverenigingen zijn bij veel scoutinggroepen de groepen na de kleuters allemaal gescheiden op gender. Even in het kort een scouting 101: Bij de scouts heet een groep ‘speltak’. Elke leeftijdsgroep heeft zijn eigen speltak met bijbehorend verhaal en soort activiteiten. De jongsten heten bij ons Bevers (5-7 jaar), de groep erna Welpen (7-11 jaar), dan komen de Scouts (tot 15 jaar), de Explorers (tot 18 jaar) en als laatste de Stam. (tot 22 geloof ik. Als je dan nog niet genoeg hebt van de scouting wordt je maar leiding.) Continue reading Transgender bij de scouting
Genderpoli van het VUmc (deel 2)
Eindelijk is de dag dan daar: we mogen langs bij de genderpoli van het VUmc. Ondanks dat we haar verteld hebben dat de genderdokter nog helemaal niets gaat doen, en waarschijnlijk alleen maar wil praten en een beetje spelen, heeft Skylanne hier erg naar uit gekeken. (Alhoewel het ‘ik hoef nog niet naar school want ik moet naar een genderdokter in een ziekenhuis ver weg’ het ook goed doet in het je speciaal voelen denk ik.) We brengen Finnley naar school en als hij veilig en wel is afgezet gaan we maar alvast onderweg naar Amsterdam. Je kan de file maar vast voor zijn. Continue reading Genderpoli van het VUmc (deel 2)
Praten met ouders over scholen voorlichting
Ik ben nu bijna een jaar geleden aan dit blog begonnen omdat ik vond dat er online nog zo weinig te vinden was over genderkinderen. Of liever gezegd, dat er überhaupt zo weinig te vinden was over transgender kinderen. Ik achtte het tijd om dat gat in de markt maar eens te vullen. Door te schrijven zou ik twee vliegen in een klap slaan. Het internet zou in de eerste plaats gevulder raken met allerlei tekst en informatie over gender creatieve kinderen, als het even kon met verhalen waar andere ouders herkenning in konden vinden. Op de tweede plek zou ik dan weer gaan schrijven, iets wat ik vroeger veel deed, maar de laatste jaren eigenlijk nooit de tijd voor vond. Al typende bleek er ook nog een derde reden te zijn. Als je blogt over je leven kan je namelijk zaken heel mooi op een rijtje zetten. Het moet allemaal wel voor u te begrjpen zijn namelijk, wat ik hier neerpen.
In het kader van zowel informatie geven over wat er in genderland te koop is en een weergave geven van ons leven met ons genderkind, leek het me een idee om eens een blog te maken over de oudermiddag van de belangenvereniging voor genderkind en ouders, kortweg GO. We waren bij zo’n middag een tijdje geleden, maar ik had nog geen tijd gezien om er wat over te schrijven. Continue reading Praten met ouders over scholen voorlichting
