All posts by Taya

Ik ben Taya, moeder van drie geweldige kinderen. Ik blog over ons en onze gender creatieve zoon omdat ik vind dat de wereld wel wat meer informatie over genderkinderen kan gebruiken.

Best of both worlds

Had ik ook al weer een zoon of een dochter?

Vandaag pyjama dag. Waarin Skylar zorgvuldig een schoen voor de plus inkleurde in roze, paars en zilver. Hij bij zijn naam ‘meisje’ wilde omcirkelen, al de hele middag danst en het lied ‘pietenliefde’ zingt en na lunchtijd met het boek van de kleine zeemeermin op de bank kroop.

Mijn zoon, die in Frozen nachthemd en met blauwe tiara in, nu ruzie maakt met zijn broer omdat hij de taaitaaipop wilde met het jurkje en het meisjeshaar..

Je zou bijna vergeten dat hij gisteren nog als een Ninja door het huis heen rende om een imaginaire slangenslechterik te vangen.

 

Facebookpost uit november

In het kader van mijn neiging tot eens praten met andere ouders met jongens in rokjes ben ik lid geworden van transvisie, een forum voor mensen met vragen rondom genderidentiteit.

Omdat ik niet hou van half werk heb ik sinds ik gisteren voor het eerst op het forum keek inmiddels de helft van de stukken al doorgeploegd, een welkomstpostje geschreven, vragen gesteld aan andere leden en minstens een tiende van de stukken uit hun ‘lees dit’ archief al doorgenomen.

Een stukje uit een artikel over gender kinderen:

“On one end of the spectrum are children who enjoy toys and clothing that are stereotypically associated with the opposite sex (imagine a girl who loves G.I. Joes and rough-and-tumble play or a boy who love Barbies and ballet). In the middle are children who express a lot of unhappiness about being a member of their gender group. For example, a boy who says he wishes he were a girl because then no one would tease him about his preference for nail polish or the fact that he only plays with girls. At the other end of the spectrum are children who consistently, persistently, and insistently assert that they are members of the opposite sex and who are beside themselves when they are not allowed to live as such.”

Mooi artikel!
Engels, en een flinke lap tekst, maar wel het lezen waard. Het beschrijft wel mooi dat er een soort spectrum is van kinderen en dat Skylar daar ergens rechts van het midden ligt.

Het enige wat ik nu zou willen is een stuk over juist de gender non conforming kinderen. Want info over transgender kinderen is er al best veel, en fora, hulpverleners en supportgroepen. Maar ik zou nu juist wel benieuwd zijn naar ouders van andere Skylars (of volwassen kinderen die vroeger gender non conforming waren en nu niet meer ofzo).

Maar goed, laat ik niet teveel willen.

Slaap, misschien moet ik daar maar eens mee beginnen.

Overdenkingen uit oktober

Kwam op een website van transvisie, met info van en over gender kinderen.
De gender poli van het VUmc schijnt te adviseren om jonge kinderen niet te veel te stimuleren in hun andere genderrol en geen volledige rolwisseling te doen, het zou kinderen mogelijk te veel vastleggen in hun ontwikkeling. Tachtig procent van de kids die daar komen blikken uiteindelijk helemaal geen transgenders.

Nu heb ik ten eerste nog helemaal niet het gevoel dat hij transgender is, en is Skylar nog steeds een jongetje wat gewoon jurkjes leuk vindt en mag hij dat zijn. Ten tweede hebben wij straks een kast met jongens én meisjeskleding.
Waaruit hij zelf mag kiezen wat hij aan wil.

Maar toch heb ik nu ineens de gedachte: doe ik het wel goed?
Moet ik niet soms wat remmen?
Duw ik hem een bepaalde richting uit omdat ik hem zo schattig vind met My little pony shirts en Elsa rokjes?

Waar was ook al weer de tijd dat het lastigste dilemma wat je had was je herinneren wanneer je de laatste fles had gegeven en wanneer ze naar bed moesten?…

Spelen in September

Conversatie tussen een moeder in de speeltuin en mijn kiddies.

Moeder tegen dochter: ‘wacht even tot dat meisje klaar is.’
Skylar: “ik ben geen meisje, ik ben een jongen! Maar ik hou van meisjes dingen.”
Moeder: ‘ja. Dat kan.’
Skylar: “later wil ik een meisje worden. Als ik groot ben.”
Moeder: ‘oké. Dat klinkt leuk’
Finnley: “Jaa! Dat kan! Dan kan je naar het ziekenhuis en dan maken de dokters een meisje van je. Dat kan echt hoor!”
Skylar: “kom, we gaan van de glijbaan.”

Mooi hoe dat de normaalste zaak van de wereld kan zijn. <3