Op zaterdagochtend schaatsen wij tegenwoordig. Of nu ja, de kinderen. We houden er een bizar strakke planning op na. Half acht: knuffelen in het grote bed (Geen dag mag beginnen zonder knuffelen in het grote bed. Zelfs al heb je je enorm verslapen, moet je nu meteen onderweg naar de belangrijkste vergadering van je leven, er moet en zal geknuffeld worden in het grote bed), tegen acht uur zitten we dan aangekleed aan het ontbijt. Om kwart voor negen zijn we dan met een beetje geluk gevoederd, zijn de tassen ingepakt en gaan we onderweg naar de zwemles van Sky. Tussen negen en kwart voor tien ligt hij in het bad en zit Finnley zich te vervelen op de tribune met een boek. Wij staan aan het einde van de les startklaar met een handdoek in de kleedkamer. Jurre droogt af terwijl ik mijn kind vakkundig in zijn schaatskleding hijs -waarom willen leggings nooit aan over die natte benen!- en om stipt tien uur rijden we richting de schaatsbaan waar we ze net op tijd in de gehuurde kunstschaatsen veteren voor de les die om half elf begint.
Waarna Jurre en ik op een bankje ploffen met de meegbrachte thermoskan thee en koffie om eens te kijken hoe ze het er vanaf brengen. Waarom doen we dit in godensnaam? Continue reading Showschaatsen voor jongens