De coming out van Nikkie, je schamen omdat je trans bent, rolmodellen en meer

Bijna iedereen had de afgelopen dagen wel wat te zeggen over de coming out van Nikki de Jager, bekend van Wie is de mol en Nikkie Tutorials . Sterker nog, toen de Linda belde om mij te vragen wat ik vond van de video van de YouTuber waarin ze vertelt dat ze transgender is en of ik mogelijk nog tips had voor andere moeders van transgender kinderen, heb ook ik mijn mond erover open gedaan. Toch wil ik er nu nog wat aan toevoegen. Of liever, wat zorgen over uiten.

Nikkie’s video

Eerst, voor wie hem nog niet gezien heeft, in het kort de video van Nikkie.  Ze vertelt hierin dat ze iets al jaren wilde vertellen, maar dat ze dat moeilijk en erg spannend vindt. Namelijk dat ze transgender is. Ook vertelt ze dat ze dat niet uit eigen beweging doet, maar omdat ze gechanteerd wordt door mensen die dreigen haar trans-zijn naar de media te lekken. Ze wil het op haar manier zelf vertellen. Ze brengt het op haar manier, en zegt dat ze wil proberen een voorbeeld te zijn voor andere kleine NIkkie’s.

De halve wereld roemde haar eerlijkheid. Ze heeft op haar manier laten zien dat ze een mooie, sterke vrouw is. Maar wat ik me de laatste dagen me af begon te vragen, is of we dit wel iets moois moeten vinden. Gisteren bekeek ik een interview met Lisa, de voorzitter van Tranvisie, en die stelde een boel interessante vragen die ik me eigenlijk ook afvraag.

Chantage omdat je trans bent

Ten eerste leven we blijkbaar in een wereld waarin het feit dat iemand een transgender persoon is een dag lang groot nieuws is. Dat zegt iets over wat wij vinden van trans mensen. Blijkbaar is dat iets wat a. blijkbaar heel bijzonder is, en je vooral b. voor je moet houden, want er is nogal een coming out voor nodig. Ik bedoel, het is mooi dat er media is, en dat we nu meer zichtbaarheid hebben van trans mensen, maar is dit het soort nieuws wat we willen? Moeten we niet naar een andere manier van beeldvorming, omdat het anders wel een beetje té bijzonder blijft zo?

Dan kom ik meteen bij punt twee, waarbij het, naast heel bijzonder, blijkbaar zo is dat gechanteerd worden met je trans-zijn tot de mogelijkheden behoord. Ook dat zegt een hoop. (en dan bedoel ik niet alleen over de laag- en achterbaksheid van de chanteur) Het idee hebben dat je gender niet klopt met wat tussen je benen hangt is blijkbaar iets waar je je nogal voor moet schamen.

Sterker nog, volgens mij is dat een soort basisgevoel wat elk genderkind heeft. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben geen ‘echt’ meisje*) Omdat ik geen echt meisje ben, maar me wel een echt meisje voel, en wil dat iedereen me zo ziet ga ik het geheim houden. Ik draag rokjes over mijn bikinibroek anders zien ze de bobbel (of ga helemaal niet zwemmen), ik verstop al mijn oude foto’s en neem vooral niemand mee naar mijn oma die zich nog vaak vergist en mijn oude naam noemt. Je moet als trans persoon vooral heel erg doorgaan voor ‘normaal’. Ook Sky heeft de neiging erg bang te zijn dat ze door anderen niet als goed genoeg wordt gezien.

Geweld tegen transgenders

En laten we wel wezen (dit wordt mijn punt drie), ergens hebben ze daar goede redenen toe. Als je de video met Lisa van Ginneken terugkijkt, dan komt er ergens een rijtje cijfers. De acceptatie stijgt iets, maar nog steeds zou 1 op de 5 werknemers geen trans persoon aannemen en heeft 40 tot 50% van de transgender mensen ergens in hun leven last van (sexueel) geweld. Als de rest van de wereld je soms duidelijk laat merken dat je ‘anders’ bent, dan is het niet raar dat een beetje genderkind zichzelf als minder zal zien dan de rest.

Je hebt ook wat te verliezen, als je uit de kast komt. Mensen kunnen je verstoten, je partner kan bij je weggaan, je baas kan je de deur wijzen en je kunt allerlei allende meemaken. Het gekke is dat je, als je laat uit de kast komt, het nog dubbelop kunt krijgen ook. Men zou eens boos kunnen worden omdat je trans bent én omdat je dat al die jaren niet gezegd hebt. Wat je dus niet zei omdat je bang was om boze mensen tegen te komen.. Je doet het nooit goed.

Transgender rolmodel

Als laatste punt kom ik bij rolmodellen en jezelf zijn. Het is zo fijn dat Nikkie “nu helemaal zichzelf kan zijn”. We hebben er een rolmodel bij die een “voorbeeld kan zijn” voor andere trans meisjes.

Maar was Nikkie dan eerst niet zichzelf? Ben je als trans vrouw niet ook gewoon Vrouw? Was ze als succesvolle YouTuber niet zichzelf? Misschien was ze daarom wel niet uit de kast, omdat ze gewoon Vrouw wilde zijn, een vrouw die mooie dingen doet met make up. Nu is ze tegen wil en dank ineens Trans Vrouw, een toevoeging aan haar vrouw-zijn die waarschijnlijk haar hele leven aan haar zal blijven kleven.

Voor je nu zegt; ja, maar ze is toch trans? Je hoeft toch niet te doen alsof je dat niet bent? Uiterdaard.**) Maar ze is ook gewoon Vrouw, en een succesvolle videomaker. Dat ze trans is zou niet uit moeten maken. Ik ben Taya. Ik ben blogger, moeder, schrijver-in-wording, hulpverlener. Als ik op mijn werk ben zou het feit of ik wel of niet moeder ben niets uit moeten maken. Net als het voor mijn schrijven niet perse iets uitmaakt dat ik op andere dagen mensen met problemen uit de put probeer te praten. Het maakt mij tot wie ik ben, en het is onderdeel van mij, maar het maakt me niet minder een goede hulpverlener omdat ik moeder ben of andersom.

Gaaf mens

Let wel, ik vind NIkkie een gaaf mens. Ik vind dat ze moed heeft om dat zo, persoonlijk in een video, aan de wereld te vertellen. Ik vind daarbij ook dat we transgender rolmodellen kunnen gebruiken (Net als andere LGBT+ rolmodellen overigens, en veel meer mensen met kleurtjes). Het eerste wat Sky zei toen ik het haar vertelde is: “Wat cool! Dan is ze net als ik!! Mag ik haar appen?”

Maar ik vind ook dat we bij onszelf moeten nadenken waarom we dit blijkbaar zo belangrijk nieuws vinden. Omdat ik denk dat een écht mooie wereld er eentje is wanneer dit helemaal geen nieuws meer zou zijn.

*) Jongen. Persoon. Mens.

**) Dat zou niet hoeven. Maar als jij dat voor je wilt houden zou dat net zo oké zijn. Dat mag je namelijk helemaal zelf bepalen.