Mijn zoon is vijf.

Twee jaar geleden kochten wij voor hem zijn eerste jurk, nadat hij een aantal keer in de verkleedkist van de bibliotheek was gedoken en daar in een prinsessenjurk weer uit kwam. “Laten we een verkleedjurk voor hem kopen”, dachten wij. Hij was tenslotte drie, zo redeneerden wij, en je kunt je als alles verkleden. Waarom zou hij wel een astronaut en een ninja, maar niet een ijsprinses kunnen zijn?

Al gauw volgde er een tweede jurk. De eerste was van satijn, en wie ooit wel eens satijnen kleding heeft gehad weet dat dat totaal niet rekt. Nu brengen kinderen nogal wat tijd op hun knietjes door, bijvoorbeeld bij het tegen de muur aan racen van autootjes, en bij het opstaan stap je dan zomaar pardoes op de zoom van je mooie jurk. Die dan, wegens dat gebrek aan rekbaarheid, ergens gaat scheuren. Nadat de jurk na zes keer opnieuw zomen van de naden bij de hals en de taille inmiddels een beetje klein was geworden, leek het ons tijd iets anders te proberen. Iets korters deze keer. Paars dit maal, en nog wel met de ijsprinses natuurlijk.

Inmiddels begon het ons op te vallen dat Skylar meer vrouwelijke kanten had. Zo was hij fan van alles met roze en glitters, van nagellak en make-up, van knutselen en verven. Maar hij had op school vriendjes en vriendinnetjes en kon, naast bijzonder lang vadertje en moedertje spelen, ook heel goed als ninja door het huis heen rennen en zijn grote broer Finnley met een zwaard bevechten.

Ergens in de lente kondigde Sky aan dat hij in zijn verkleedjurk naar school wilde. Daar de juffen het niet toestonden om in verkleedkleren op school te verschijnen werd ons de taak opgedragen om dan maar op zoek te gaan naar een gewone jurk, die hij ook op school aan kon. Na enig zoeken vond ik er eentje, mooi blauw en met tule en wederom met zijn favoriete sneeuwkoningen. Dat was wel eventjes een ‘ding’ op school, want wat had Skylar nu toch aan? Maar na een kringgesprek over dat je mag leuk vinden wat je wilt -waarin de juf van paars bleek te houden, een meisje van voetbal en een ander jongetje naast Skylar ook van nagellak- was dat eigenlijk gauw over.

De zomer brak aan. Toen het tijd werd voor nieuwe, luchtige kleren, vroeg ik eens voorzichtig aan hem wat hij eigenlijk wilde. Broeken of rokken? Volmondig wees hij mij naar de rokkensectie van de kledingzaak. Inmiddels telde onze kledingkast, naast wat nieuwe jurken, ook shirtjes met gekleurde ponies, zeemeerminnen en roze glitters. We hadden nog wel broeken in de kast, maar ze werden steeds minder vaak gekozen.

Nu is het tweeduizendzeventien en zijn we weer een tijdje verder. Sky heeft besloten dat zijn haar lang moet worden. Zo lang als rapunzel. Hij wijst ons er op tot hoe ver zijn haar dan zal komen als hij de straat over steekt. Hij heeft wel broeken, maar ze zijn roze, of hebben vlindertjes. Ik heb bij de laatste winterkleding-aankoopsessie de jongensafdeling *) niet eens gezien, zo stevende hij af op de rokjes en de glitters.

De laatste maanden zien mensen hem meestal voor een meisje aan. Soms corrigeert hij ze, en is verongelijkt dat ze niet hebben gezien dat hij een jongetje is. ‘Ik hou gewoon van meiden dingen!”, is dan het antwoord. Soms stelt hij dat hij nu een jongetje is maar later een meisje gaat worden **). En soms laat hij het gewoon, en vindt het wel best.

De mensen om hem heen zijn wel gewend aan hem. Skylar is gewoon Skylar. Een jongen, maar wel met een jurk, nagellak en vlechtjes in. Een jongen wiens Netflix account is gevuld met ponies, prinsessen, zeemeerminnen, elfjes en glitters. Maar ook de jongen die samen met zijn broer luidruchtige scheten laat op de achterbank, en als ninja luidruchtig door het huis heen jakkert. Die zich prima op zijn gemak voelt in bad en wiens piemel ik vaker dan me lief is voorbij zie komen.

We laten hem zijn wie hij is. Hij mag kiezen wat hij aan wil trekken (Met uitzondering op de dagen dat hij naar de scouting moet. Het klimt niet heel lekker bomen in een jurk), en waarmee hij wil spelen of wat hij wil doen. We zijn wonderbaarlijk benieuwd tot welk mens hij gaat opgroeien, onze regenboogzoon.

 

*) Vraag voor later: waarom is dat er eigenlijk, een jongensafdeling? Tot maat 98 zijn kinderen unisex, en dan ineens op geslacht gescheiden..

**)Wij hebben hem lang geleden verteld dat dat kan, meisje worden. Als je dat nog steeds wilt, later, dan mag je kiezen om een meisje te worden en dan maken de dokters een meisje van je. Maar je mag ook een jongen blijven in een jurk.