Ergens vorig jaar zag ik op de boekentafel van Transvisie een boek liggen. ‘Plafondmeisje’ heette het, met op de voorkant een speelse tekening van een onderstebovenmeisje wat aan het plafond hangt. Achterop lees ik dat het een boek is dat ‘op een speelse manier vertelt hoe het voelt om anders te zijn’ en dat het boek ‘buiten de lijntjes kleurt’. Mijn interesse is meteen gewekt. Ik hou wel van een beetje de grenzen van de lijnen opzoeken. De volgende dag al brengt de postbode ons het boek, wat we in de dagen erna samen voorlezen aan mijn kroost voor het slapengaan. Tijd om eens een recensie te schrijven waarom je dit boek van Fram Bamburst vooral aan je kinderen moet voorlezen.
Continue reading Boek review: PlafondmeisjeTag Archives: Opvoeding
alles wat te maken heeft met opvoeden
Transgender bij de scouting deel 2
Note: Dit is een lang stuk. Ik had het in twee delen kunnen opdelen, maar, zoals jullie straks lezen, leent dit onderwerp zich niet zo goed om opgedeeld te worden.
Het schrijven van dit stuk ben ik inmiddels al vele weken aan het uitstellen. En alhoewel ik inmiddels ontzettend geschoold ben in het negeren van de werkelijkheid behalve die van de warmte van mijn thee en de zachtheid van de bank, het moest er nu toch maar van komen. Waarom stel ik het steeds uit? Omdat dit blog pijn doet, stiekem best een hoop. Weet u nog dat ik schreef dat Sky haar een coming out bij de scouting hadden gehad? Dat die, een strubbeling hier en daar, best aardig was verlopen en dat onze kinderen mochten uitkijken naar nog vele jaren vies en naar vuur stinkend thuiskomen van weekendjes in de bush? Die droom is wreed verstoord. Ons kind, onze hele familie zelfs, is namelijk van de scouting weggestuurd. Omdat ze een genderkind is.
Continue reading Transgender bij de scouting deel 2
Tot aan de maan en terug
Ik heb een hekel aan haast. Omdat ik wel hou van op tijd komen is onze oplossing voor een rustig ochtendritueel dat we heel vroeg opstaan. Na de wekker om kwart over zes gaan we dan eerst knuffelen in het grote bed en is er daarna alle tijd om langzaam richting het ontbijt te druppelen. Een half uurtje eerder opstaan om dan de rode maan te gaan bekijken vanuit ons zolderraam leek dan ook niet al te veel moeite op deze koude maandagochtend. De bloedmaan is een maansverduistering die in een hoop oude verhalen figureert, en terwijl ik Jurre zover kreeg om het statief van mijn camera te gaan bevrijden uit ons bevroren schuurtje mijmerde ik wat over de maan en de liefde.
Continue reading Tot aan de maan en terug
Transgenders met spijt – deel 2
“Onze transgenderzoon kwam naar ons toe. ‘Mama, ik wil een stoer meisje zijn.’ We legden hem uit dat hij altijd mag kiezen weer een meisje te zijn. Dan gaat hij twijfelen. ’Ik wil geen borsten, en eigenlijk ook gewoon Jantje blijven heten.’ Wij vinden dat alles mag, maar ik heb het er wel moeilijk mee. En volgens mij… Hij ook.”
Zomaar een stukje verhaal van iemand van een website, die verteld over haar jonge transgenderzoon.
Spijt is iets waar we het niet vaak over hebben, zo heb ik het idee. Maar het is wél iets wat aandacht verdiend. Ten eerste omdat transgenders met spijt er, hoewel weinig, natuurlijk wel zijn. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet af en toe wat op tafel zou gooien waar mensen weinig over praten. (Aan tafel zitten met de SGP en het gesprek aangaan over transgender en God lijkt me ook wel wat, nu met niet zo LHBT+ vriendelijke vertaling van de Nashville verklaring , maar ik had nu eenmaal dit stuk eerst beloofd. Dus Kees van de Staaij moet maar even plek houden later in zijn agenda) Ten tweede omdat de angst voor spijt iets is wat veel mensen om transgenders heen dwars kan zitten. En, ten derde, omdat spijt in zijn algemeenheid iets is waar we als mensheid niet graag over praten.
Continue reading Transgenders met spijt – deel 2
Grote Genderkinderen
Ruim tien jaar geleden werd ik door een vriend uitgenodigd bij zijn open haard. Kleine pyromaan als ik was kon ik geen weerstand bieden aan zijn warme vlammen en een paar jaar later kibbelden we in ons nieuwe huis over de naam die onze ongeboren zoon moest krijgen. “Bradley, lijkt je dat niet wat?” opperde Jurre, wat ik afschuwelijk vond. Bijna zo verschrikkelijk als de Adrianus en Nicolaas waar Lyka mee kwam aanzetten, en het was eigenlijk best een wonder dat we het nog voor zijn geboorte eens werden over de naam die Finnley moest gaan krijgen. Onze zoon was gezond en groeide als kool. We besloten tot een derde spruit om ons gezin compleet te maken en ook dat kind was een vrolijk en beweeglijk evenbeeld van het oudere broertje. Sky deed haar naam eer aan en groeide nog sneller dan kool richting de lucht erboven. Misschien had ik niet anders kunnen verwachten, getrouwd als ik was met een man van bijna twee meter. Het hebben van een zoon van rond die lengte had ik dus in kunnen calculeren, zou je denken. Maar ja.. nu bleek die zoon een dochter te zijn, die mogelijk helemaal niet zo’n behoefte heeft om met haar kop in de wolken te lopen… Continue reading Grote Genderkinderen
Gender en Halloween
Mogelijk is het u opgevallen, maar morgen is het Halloween. Dat is de dag voor allerheiligen, waarin van oudsher aandacht is voor de geesten van overledenen. De laatste eeuw is het vooral in de VS groter geworden, maar ook in ons landje is er meer en meer aandacht voor. Niet noodzakelijkerwijs voor de originele manier van het vieren van de dag voor de zielen, maar meer als leuke feestdag. Een tikkeltje zoals het lekkere ontbijtje het oorspronkelijke idee van waar Pasen ook al weer voor was een beetje heeft weggenomen. Het griezelfeest is nu vooral dat, een feestje. Kinderen gaan langs de deuren, er zijn griezelig leuke bijeenkomsten op allerlei plekken en een beetje drogist heeft de plastic vampiertanden en oogbol kauwgom naast de kassa liggen. Continue reading Gender en Halloween
Transgender, seksualiteit en dysforie
Ik wil het eens met jullie over seksualiteit hebben. En dan niet de seks waar we babies van krijgen, maar je eigen naaktheid, je sekse en geslachtsdeel. Of liever, eigenlijk, die van Sky, en samen met haar van andere genderkinderen. Niet geheel verrassend is seksualiteit bij transgenders namelijk niet altijd een even makkelijk en vanzelfsprekend iets. Continue reading Transgender, seksualiteit en dysforie
Mama, ik ben toch geen jongen?!
Vrijdag gaan we naar de Efteling. We zijn van de winter met bloed zweet en tranen verhuisd, hebben dat huis bewoonbaar gemaakt, hard gewerkt bij school en baas, en ik heb maanden lang geploeterd in revalidatie aan de andere kant van het land, de kinderen in de (overigens zeer capabele) handen van Jurre, oma en de plaatselijke kinderopvang gelaten, en vond dat we daarom wel een cadeautje verdiend hadden. Nu ja, stiekem gaan we eigenlijk elk jaar naar de Efteling, waren we er vorig jaar zelfs twéé dagen, prijkt er op de keukenmuur een levensgroot Efteling kasteel en wordt elke wc bezoeker in ons huis verblijdt met nog meer sprookjes figuren en ander beeldmateriaal uit ons favoriete attractiepark, maar dit jaar vond ik dat we dubbel reden hadden. We spaarden zegels van de plaatselijke supermarkt en vrijdag is de grote dag waarop de kinderen voor het eerst een Negen Pleinen Festijn mee gaan maken, en tot ver na bedtijd in ’s lands mooiste sprookjespark mogen zijn. Continue reading Mama, ik ben toch geen jongen?!
Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc
Dinsdag hadden we onze laatste afspraak van het diagnostisch traject bij het VUmc. Dit adviesgesprek bij de genderpoli was bedoeld om ons te vertellen wat ze gezien hebben bij Skylanne in de afgelopen maanden en wat hun adviezen zijn voor de toekomst. Het was op het heerlijke tijdstip van 9 uur ’s morgens gepland, zodat we om 7 uur al in de auto zaten ondanks eventuele files toch op tijd te zijn. Continue reading Adviesgesprek bij de genderpoli van het VUmc
Loslaten bij de genderpoli
Jurre kwam toch nog ietwat vermoeid terug van de genderpoli gisteren. Het is vakantie en ik had een ochtend kindvrij achter mijn knutseltafel, waar ik zou beginnen aan de verjaarskaart die ik elk jaar in elkaar zet voor onze kinderen. Zodoende was mijn man met beide kinders naar Amsterdam getogen. Sky zou wat testen gaan doen om haar binnenste bloot te leggen en Finn zou wat tijd met papa hebben. Nadat Skylanne mee was genomen een kamertje in had hij wat lijsten in zijn handen gedrukt gekregen. Of hij die even wilde invullen, voor het einde van het onderzoek klaar graag. Nu ben ik een ontzettend geëmancipeerde vrouw, en dus heb ik de broek aan in huis als het op het invullen van lijsten over onze kroost aankomt. (Mogelijk heeft het feit dat ik, door onze iets minder geëmancipeerde rolverdeling als het op werken aankomt, het meeste thuis ben bij die kroost er ook iets mee te maken, evenals mijn neiging tot overal controle over willen houden, wat mogelijk af en toe ietwat ongezonde trekjes kan vertonen*), maar dat laten we nu even buiten beschouwing.) Continue reading Loslaten bij de genderpoli
