Tag Archives: Opvoeding

alles wat te maken heeft met opvoeden

Schooljurken – update

Een tijdje terug vertelde ik hier dat Finnley graag naar school wilde in een jurk. Vorige week had ik het gesprek op school erover.

Het hele item ‘praten op school’ liep wat anders dan ik op voorhand had verwacht, of gehoopt. In mijn visie ging ik na school op de thee bij Finn zijn juf S., zouden we lekker babbelen over vanalles en nogwat, en uiteindelijk tot een plan komen hoe we dit zouden aanpakken. Een presentatie, een gesprek met de klas, ik zou dat doen, of zij, of wij, daar zou het gesprek over gaan. We zouden een datum prikken, praatje doen, en dat was dan dat. Continue reading Schooljurken – update

Gendermoe

Er zijn van die dagen…

Dan ben ik helemaal gendermoe. Niet moe van mijn geweldige kinderen, of moe van het principe, maar moe van het gedoe wat het soms opleveren kan. Moe van het feit dat iedereen een mening heeft. Moe omdat naar school gaan in je lievelingskleren niet een vanzelfsprekendheid kan zijn. Moe omdat het op die shovel zitten en de weg effenen voor mijn mannen soms veel meer energie vergt dan ik van te voren had voorzien.

Onlangs hebben een paar belangrijke mensen uit onze omgeving aangegeven dat ze Skylar’s (en sindskort ook Finnley’s) gender creativiteit wat moeilijk vinden. En dan bedoel ik niet het soort moeilijk van ‘het is wat wennen in die jurk’, maar het soort moeilijk waarin men aangeeft dat ze eigenlijk niet willen dat de jongens langs komen in een rok, of enige andere meisjeskleding. Sterker nog, ze vinden eigenlijk dat we totaal mesjogge zijn dat we ze zich laten kleden zoals ze doen. Wij moesten onze kinders maar eens grenzen aanleren. Gendergrenzen, wel te verstaan. Continue reading Gendermoe

Meisjeszeemeermin

“Mama, ik word toch geen meisje meer als ik later groot ben. Ik word een vlinder.”

– Lieverd, vlinders zijn wel heel klein, en leven bovendien niet zo heel lang.

“Oh. Okay. Nou, dan word ik Pokémon trainer.”

Als ouder van een kind van vijf heb je regelmatig dit soort gesprekken. Ze willen vandaag brandweerman worden, morgen elfje en overmogen youtuber. Bij Sky is wat je wilt worden later nogal verbonden aan zijn gender identiteit. Zo kondigde hij een paar weken terug aan dat hij toch geen meisje meer wilde worden. “Nee, want ik ga in de ruimte reizen, dan moet je jongen zijn.”  -Kleine kinderen zijn zo van de stereotypen!- Tijdens de uitleg dat dat astronaut heet en dat overigens ook meisjes dat kunnen worden was hij eigenlijk al meer bezig met de kleurplaat die hij wilde gaan inkleuren. Wat je wilt worden is wel belangrijk, maar ook weer niet té. Continue reading Meisjeszeemeermin

Doe ik het wel goed

Laten we het eens hebben over een alom aanwezig gevoel wat je als ouder hebt. Alle ouders, (ja, alle, dat durf ik gerust te stellen) zijn onzeker waar het hun kinderen aangaat. Moet je heel streng zijn voor je gebroed of ze eigenlijk alle ruimte geven? Is het belangrijk dat je kiest wat zij willen of kiest wat er goed voor ze is? Wat is er dan eigenlijk goed voor ze? Is dat jouw mening, die van je ouders, die van een van de honderd boeken die je hebt gelezen?

Als ouder van een gender creatief kind is dat dubbel zo. Driedubbel. Des te meer omdat iedereen om jou heen zich met jou en de keuzes die je maakt bemoeit. Continue reading Doe ik het wel goed

Naar school in meisjeskleren

Waarschuwing: dit is een lang stuk. Ik heb overwogen het op te splitsen, maar dan zouden we meerdere blogs in een dag hebben, en het is bovendien wel één verhaal. Ik beloof hierbij plechtig er geen gewoonte van te maken.

In mijn vorige blog schreef ik hoe we voor Finnley nieuwe kleren kochten.

Nu waren die kleren voor ons als ouders, ook na het kopen, reden voor wat overactief hersenwerk. Niet naar de kinderen toe natuurlijk, daar hebben we het zelden over, maar onze, en dan vooral mijn gedachten denken er op los. Ik wil dat mijn kinderen het gevoel hebben dat ze mogen zijn hoe ze zijn. Waar dan ook. Als er mensen zijn die daar moeite mee hebben, dan gaan we dat aan, en gaan we met die mensen praten. Maar dat moet er niet toe leiden dat jij jij werkelijke zelf onderdrukt. Jij bent hoe je bent, en daarmee basta, mensen leven er maar mee. Iedereen is anders en dat moet je respecteren. Die gedachte wil ik uitdragen naar de kinderen en volgens mij lukt dat aardig. Continue reading Naar school in meisjeskleren

Ook een jurk.

Finnley wil ook een jurk. En een badpak.

Eerst dacht ik nog dat hij waarschijnlijk jaloers was op Skylar. Omdat die had aangegeven meer rokjes aan te willen moesten die wel gekocht worden. -Stel je voor dat je kind zich niet goed in zijn vel voelt zitten omdat ik als ouder geen kleren wilde kopen omdat er nog prima broeken van zijn broer in de kast lagen!- En dan kwam er dat badpak wat recent aangekocht, aangepast en geprobeerd moest worden. Natuurlijk probeer ik dan wel ook iets voor de andere kinderen mee te nemen. Zo kwamen er voor Finn extra onderbroeken en sokken en wat tshirts en broeken en met het badpak mee twee Donald Duck pockets. Met Lyka ben ik maar gewoon gaan winkelen, die is de leeftijd een beetje voorbij dat ik nog iets voor haar mee mag nemen. Continue reading Ook een jurk.

What’s in a name

“Mama, ik wil niet meer Skylar heten. Ik wil Roos heten.”

We zaten op de fiets van school naar huis. Finnley was op het schoolplein achtergebleven met vriendjes en een voetbal, en wij waren met z’n tweetjes knus onderweg naar warme thee en koekjes.

‘Erm.. Okay.. Tuurlijk lieverd.’ Het bleef even stil. ‘Wat is er eigenlijk mis met Skylar?’

“Skylar vind ik stom. Roos vind ik wel leuk.”

Het zweet brak me uit. Hij wil Roos heten! Wat moet ik hier nu mee?!… Continue reading What’s in a name

Badperikelen, deel 2

‘Hé badmeester, Hoe gaat ie? En met je vriendin? Oh.. het is uit, hè, balen. Nee, met mij nog alles hetzelfde. Was een beetje druk zo na de feestdagen, veel werk te doen. Oja, wat ik nog zeggen wilde, heb jij het lesje met Skylar morgen? De dolfijntjes van half vijf? Sky komt in een badpak naar de zwemles morgen. Komt wel goed hè. Nou doei!’

Gedachten zoals deze stuiteren al een tijdje door mijn hoofd. Naast dit soort conversaties heb ik allerhande scenario’s de revue laten passeren over wat er zou kunnen gebeuren als mijn kleine man in een roze zwempak op zijn lessen verschijnt. De coördinator van de zwemlessen stond er redelijk positief tegenover. Maar de badmeester, zou dat wel goed gaan? Wat als hij met me in discussie gaat en het niet wil bespreken met de kinderen? Het zou zomaar kunnen dat hij er helemaal niets van begrijpt. Moest ik dan maar meelopen het zwembad in? Of is het verstandiger alles aan de meester over te laten en er niet te veel aandacht op te vestigen? Continue reading Badperikelen, deel 2

Een korte geschiedenis

Mijn zoon is vijf.

Twee jaar geleden kochten wij voor hem zijn eerste jurk, nadat hij een aantal keer in de verkleedkist van de bibliotheek was gedoken en daar in een prinsessenjurk weer uit kwam. “Laten we een verkleedjurk voor hem kopen”, dachten wij. Hij was tenslotte drie, zo redeneerden wij, en je kunt je als alles verkleden. Waarom zou hij wel een astronaut en een ninja, maar niet een ijsprinses kunnen zijn? Continue reading Een korte geschiedenis

Overdenkingen uit oktober

Kwam op een website van transvisie, met info van en over gender kinderen.
De gender poli van het VUmc schijnt te adviseren om jonge kinderen niet te veel te stimuleren in hun andere genderrol en geen volledige rolwisseling te doen, het zou kinderen mogelijk te veel vastleggen in hun ontwikkeling. Tachtig procent van de kids die daar komen blikken uiteindelijk helemaal geen transgenders.

Nu heb ik ten eerste nog helemaal niet het gevoel dat hij transgender is, en is Skylar nog steeds een jongetje wat gewoon jurkjes leuk vindt en mag hij dat zijn. Ten tweede hebben wij straks een kast met jongens én meisjeskleding.
Waaruit hij zelf mag kiezen wat hij aan wil.

Maar toch heb ik nu ineens de gedachte: doe ik het wel goed?
Moet ik niet soms wat remmen?
Duw ik hem een bepaalde richting uit omdat ik hem zo schattig vind met My little pony shirts en Elsa rokjes?

Waar was ook al weer de tijd dat het lastigste dilemma wat je had was je herinneren wanneer je de laatste fles had gegeven en wanneer ze naar bed moesten?…