All posts by Taya

Ik ben Taya, moeder van drie geweldige kinderen. Ik blog over ons en onze gender creatieve zoon omdat ik vind dat de wereld wel wat meer informatie over genderkinderen kan gebruiken.

Kids just wanna have fun

Soms moet je het even over heel iets anders hebben. Met genderzaken bezig zijn, nadenken over sociale transities, je brein laten wandelen over gymlokalen en kleedruimtes, het kost allemaal best een hoop energie. Als ouder wil je altijd het beste voor je kind, en wij zijn daarin niet anders. Maar ik ben ook mens, en toevallig eentje met een overactief brein, wat er soms wel bij vaart als ik onthou dat mijn kind ook nog gewoon kind is. We moesten maar eens gaan voor een gender-vrije-dag. Gender is tenslotte niet altijd maar ingewikkeld, lastig en de oorzaak van veel hersenkronkels. Het IS vaak gewoon. Ergens, op de verre achtergronden van ons leven, waarin we verder precies dat doen: leven.  Continue reading Kids just wanna have fun

Sociale transitie?

In navoling van meisje voor een week  dachten wij een verder na over aanspreekvormen. Nu onze Sky had aangegeven dat hij het eigenlijk fijner vond om als meisje te worden aangesproken, was dat dan niet iets wat we wat verder zouden moeten doortrekken?

Thuis probeerde ik wat meer genderneutrale vormen uit, en deed mijn best om specifieke taal te vermijden. Zo probeerde ‘kinders, eten!’ in plaats van ‘jongens’, heette Sky gewoon Sky in plaats van ‘je broertje’ als ik Finnley aansprak en werd princess boy*) gewoon princess. Ik probeer er ook wat meer op te letten dat ik aan andere mensen en kinderen niet meteen een geslacht verbind. Al moet ik wel zeggen, ik vind het moeilijk. Jaren en jaren van indoctrinatie, gecombineerd met de aangeboren neiging tot indelen waar wij mensachtigen mee op de wereld komen maken het NIET indelen van mensen in hokjes nog lastig. Vaak heb ik al ‘die mevrouw’ of ‘dat jongetje’ gezegd eer ik me bedenk dat het ook wel anders zou kunnen zijn, en dat, juist ik, zou moeten weten dat uiterlijkheden niet alles zeggen. Continue reading Sociale transitie?

Genderpoli van het VUmc

Twee weken terug wijdde ik een blog aan de vraag of je genderkind (of jijzelf) hulp nodig heeft. Aan het eind van het blog kwam ik weliswaar tot de conclusie dat ons genderkind die behoefte wat minder heeft, maar zag ik toch meerwaarde in het contacten van de genderpoli. Het hebben van een diagnose van genderdysforie zou ons mogelijk kunnen helpen op school en sportclub, en het zou de acceptatie van de jurk door familieleden mogelijk makkelijker maken. Daarbij zou het mogelijke enorme wachttijden wat kunnen beperken als Skylar tegen de puberteit nog steeds overtuigd is meisje te willen worden. Je kunt maar vast bekend zijn bij de dokters. Er werd een brief gestuurd, en het was wachten op de telefonische afspraak bij de genderpoli van het VUmc.

Continue reading Genderpoli van het VUmc

Gender in de kleedkamer

De scholen zijn weer begonnen. Over heel het land komen ouders op onzalige uren gapend uit hun bed om aan de balanceerkunst te beginnen om tassen inpakken, koffie naar binnen gieten en ontbijten af te wikkelen en hun kroost op tijd in de schoolbanken te krijgen. Toen mijn wekker afging vanmorgen was de zon nog niet eens boven de huizen aan de overkant uitgekomen, en moest ik mijn kinderen wekken uit de krochten van hun dromen. In ons onderwijs was dit jaar wat veranderd, de jeugd zou in nieuwe klassen ingedeeld worden, met een nieuwe manier van werken. Finnley zou voor het eerst alleen naar de dependance vertrekken, waar hij met andere bovenbouwers in een bovenbouw-only gebouw zou vertoeven. Skylar zou, als zesjarige, de oudste zijn in de onderbouw, en eindelijk gaan leren lezen, en mogen gymmen in de grote gymzaal.

Ho. Wacht even. Gymmen in de grote gymzaal? Daar waar kleedhokjes zijn en gedoucht wordt na het sporten? Misschien moet ik dat wat nader gaan bekijken. Genderkind zijn in de kleedkamer maakt het hele verhaal toch wat ingewikkelder dan voor een doorsnee onderbouwer. Continue reading Gender in de kleedkamer

Heeft je genderkind hulp nodig?


Het is een druilerige ochtend de lente. Ik sluimer op de bank met een kopje thee, aan het opwarmen na het trotseren van de regenbui die ik moedig als een leeuwin doorstond om mijn pups op school te krijgen. Van die zes minuten moest ik duidelijk eens flink bijkomen. Genietend van de warmte van de Earl Grey luister ik naar het tikken van de regen tegen de ruiten. Ik voel me warm en geborgen, geknuffeld als ik wordt door de kater die kopjes probeert te geven tegen de arm met het theekopje. Ineens komt er een gedachte bij me op: Zouden we Skylar moeten aanmelden bij de genderpoli? Continue reading Heeft je genderkind hulp nodig?

Gendermoe – update

Ergens in het voorjaar het ik het hier gehad over mijn gendermoe-zijn. Dat ik nogal eens moe werd van uitleggen, opnieuw uitleggen, rustig ademhalen en maar weer eens uitleggen, hobbels verwijderen en weg effenen. Tussen toen en nu is nogal wat tijd verstreken. De weg tussen ons en de familieleden in kwestie is, weliswaar nog niet volledig geasfalteerd maar al wel redelijk bestraat en goed begaanbaar. Kortom; tijd om daar hier maar eens een update over te schrijven.

Continue reading Gendermoe – update

Meisje voor een week

Het is een mooie zomerdag. Ik sta te wachten op een plein vol kinderen. Finnley komt aangelopen. ‘Mam, woensdag gaan we naar de waterspeeltuin, dan moet ik zwemkleding mee!’ Hij wil me vooral even knuffelen, want zo’n eerste dag is altijd spannend. Om mij heen stuitert Skylar. ‘Ze heeft er zin in.’ zegt de leiding. ‘Ja’, beaam ik, ‘maar ze is ook wel een beetje zenuwachtig.’

Vandaag gaan mijn kinderen naar de DVA, de Delftse Vakantie Activiteiten. Het is een soort dagkamp voor de jeugd, van half negen tot half vier. Het grut is op leeftijd ingedeeld in een vijftal groepen en zal de aankomende week zich vermaken met spelletjes, sportclinics, watergevechten en springkussens. We zijn ooit op het fenomeen geattendeerd toen Finnley net vier jaar oud was, en sindsdien gaan ze er elk jaar naar toe. Zij een leuke week en mama nog wat extra tijd voor werk en zichzelf. Win-win lijkt mij zo. Continue reading Meisje voor een week

Gendertaal op de dansschool.

Eerder had ik het al over genderneutraaltaal. Taal over gender waar ik over nadacht. Maar soms denkt mijn kind ook na over taal. Of heeft er dan in ieder geval wat over te zeggen.

Skylar zit op dansles. Niet te verwarren met balletdansen overigens. Er is een wezenlijk verschil tussen ballet en het soort dansen wat hij doet. Mijn zoon is een spring in het veld. Een wat onhandige stuiter bal die zelden stil zit, vanalles interessant vind en overal haantje de voorste wil zijn om met zijn mooie blauwe ogen op te kijken naar de leraar en te vertellen hoe zijn dag was. Of dat het gras door zijn nieuwe bril blauw was, en hij een mier op zijn hand had laten lopen en wist je dat je een fidget spinner op je neus kunt laten draaien? Met die zaken in ons achterhoofd leek het ons niet zo’n goed idee als we een sport zouden kiezen waarbij de oefeningen gaan over balans en concentratie. (Mogelijk speelde bij die bestelling mee dat ondergetekende ooit balletles had, en dat daar een juf van de oude stempel bij was, eentje met een rietje, wat je moest helpen rechterop te staan, maar mij vooral trauma’s bezorgde omdat ik niet stil genoeg stond -Goh, van wie zou Sky dat toch hebben?-, maar daar praten we liever niet over.) Bij de plaatselijke dansschool werd er jazzdans gegeven. Daar moest je nog steeds pasjes leren, maar ging het meeste van de les over rondrennen op muziek. Zelfs het pasjes leren werd onder muzikale begeleiding gedaan, waarbij het niet leek uit te maken of je de helft van de tijd de andere kant uit keek, of halverwege de pirouette op je bips neerplofte. De perfecte les voor dus ons kind, waar hij al twee jaar met veel plezier naar te gaat. Continue reading Gendertaal op de dansschool.

Gender in de media

Het wordt misschien eens tijd dat ik even aandacht besteed aan gender in de media. Nu is er best wat te vertellen over media en gender, over wat de representatie van transgenders online en op tv doet met de groep als geheel bijvoorbeeld, en of er niet af en toe wat eenzijdig wordt belicht, maar dat is niet waar ik het over wil hebben vandaag. Ik wil het eens hebben over reacties op gender in de media.

Twee weken terug werd ik door een vriendin getagd in deze Facebook post. Het is een artikel van Metro over een Canadese moeder van een 5-jarige zoon die houdt van jurkjes. In een blogpost vertelt ze hoe haar zoon haar heeft geïnspireerd. Om meer van haarzelf te houden, omdat hij van zichzelf houdt zoals hij is. Om zelfvertrouwen te hebben. Om meer lief te hebben en minder te oordelen. Ze wilde dat delen met andere mensen en schreef daarom online haar verhaal. Ze verwachtte niet dat iedereen het met haar eens was. Ook niet dat mensen het niet raar zouden vinden. Wat ze wel verwachtte is respect voor haar en haar kind. Respect voor zijn keuze om een jurk te dragen. Want ook als je het niet met iemand eens bent kan je de keuze respecteren en accepteren. Continue reading Gender in de media

Familiedag voor genderkind en ouder

Eerder, zo meldde ik,  waren Sky en ik al bij de kinderdag . Maar Berdache, de vereniging voor ouders van genderkinderen, heeft nog meer in zijn arsenaal om lotgenoten elkaar te laten ontmoeten.

Afgelopen weekend hadden ze  een familiedag, een dag voor de genderfamilies. Eindelijk een dag waarop we allemaal welkom waren, waarop ook Finnley eens kon spelen met andere jongens in een jurk en Jurre de tijd zou hebben om ook eens andere ouders te ontmoeten.
Ik had Lyka overgehaald om mee te gaan (‘Je kunt daar ook aan voor je tentamen leren als wij met die andere ouders kletsen. Bovendien is er daar frisse lucht, en natuur, en zon! Als bonus vinden je broertjes het heel leuk als je meegaat (ik ben nooit vies van enige emotionele chantage waar het het meekrijgen van adolescenten – met achttien jaar is mijn dochter natuurlijk geen puber meer- aangaat) en zit je dan niet zielig de hele dag alleen thuis’.), het weer beloofde prachtig te worden en zo togen wij in alle vroegte naar het Gelderse Otterlo. Continue reading Familiedag voor genderkind en ouder